Türk demokrasisi nereye?

Demokrasimiz yine bir dönüm noktasına geldi! Bunun açık manası, öncellikle şudur: Bizim kendimize özgü bir demokrasimiz var. Ve maalesef, bu kendimize özgü demokrasimiz, gerçek demokratik âlemde geçer akçe değildir. Bu durumu, her on yılda bir; demokrasiyi askıya alarak çok kaba bir şekilde gösterdik. Yalnız 1980 askerî müdahalesinden sonra yapılan yeni (1982) anayasa ile birlikte hükümetlerin (iktidarların) karşılarına YÖK gibi başına buyruk (!) yeni güçler dikildi! Yine bu anayasa ile öylesine bir (Ali-cengiz oyunu!) oynandı ki, yalnızca hükümeti iktidarsız kılmakla kalmadı, TBMM'yi de aynı güçsüzlük içinde mütalaa eden bir yapı oluşturuldu! Artık bundan böyle parlamentonun çoğunluğu elinde bulundurup tek başına iktidar olan partiler de asla muktedir olamayacaktır! Nitekim siyasetimizdeki bu antidemokratik durumları peş peşe görmekteyiz. Oysa, hemen bütün siyasi partilerimiz hazırlamış oldukları parti programlarında Türkiye'mizi ve Türk insanını AB'ye sokmak için ellerinden geleni yapacaklarını vadediyorlar ve gerçek demokrasiye geçeceğimizi söylüyorlar. Yani gerçek demokrasiyle Türk halkını tanıştırmaya ve böylesine bir demokrasi ile yaşatmaya söz veriyorlar. Yazıyorlar, söylüyorlar ama, ister iktidarda olsun, isterse muhalefette olsunlar en ufak bir demokratik imtihanda gerçek yüzlerini gösteriyorlar! Türk demokrasisi adına, geldiğimiz bugünde şu tespiti rahatlıkla yapabiliriz: Başta bir kısım (çok büyük oranda) siyasi partilerimiz ile yine aynı yüksek oranda bir kısım bürokrasimiz demokrasi konusunda sınıfta kalmaktadır ve Türk toplumunun fersah fersah gerisinde sürünmektedir! AB yetkililerinin ".... Her şeyi gözden geçiririz! Demokrasilerde, sandıkta görülmesi gereken hesaplar asla mahkemelerde görülmemeli!.." demesi karşısında mahut kesimler kıs kıs gülüyorlar; ve "hadi canım sen de!" diyorlar. Türk demokrasisi adına ne kadar üzülsek azdır. Ne acı! Ne acı!..