Bugün ikinci gün

AFGANİSTAN nihayet füzelerle vuruluyor. Üzülmekle düşünmek arasında kalan Türkiye, NATO'ya üyeliği sebebiyle bu çatırtının dahilindedir. Apaçık söylersek Afganistan'la savaş halindeyiz. Bu kaba bakışın hemen arkasında ise Afgan halkıyle değil, bu ülkeyi de huzursuz kılan terör mihraklarına karşı tavır aldığımız gerçeği yatar. Türkiye bir devletle değil, yeryüzünü arkadan vuran terör belâsı ile kavgalı. ¥¥¥ Afgan halkı bizim yakınımızdır. Onların esenliğini, tokluğunu, huzurunu herkesten öte biz isteriz. Bugün ikinci gün. Afganistan'ın stratejik bölgeleri ateş altında. Mâsum halkın zarar görmediği kısa bir harekât en içten dileğimizdir. İşler bu raddeye gelmeli miydi? ABD ve müttefikleri böyle bir dehşet cephesini açmalı mıydı? Asıl kabahat kimde? Bu suallerin cevabı daha uzun yıllar verilmeğe çalışılacak. Ama gerçek şu ki, Hür Dünya onca taşkınlıktan, can kıyıcılıktan ve New York'un yaralanışından sonra eli kolu bağlı kalamazdı. ¥¥¥ Bugün ikinci gün. Üç, dört, beş onbeş gün daha bu kararlı harekât sürebilir. Dağlar, yamaçlar yer değiştirebilir. Hava meydanları çoktan yok oldu. Terör eğitim merkezleri yerle bir. Acaba çocuklar ne halde? Yarı aç yarı tok analar, dedeler, hangi gümbürtüde hangi kuytuları arıyor? Uykusuzlukları, susuzlukları kaç ay daha sürecek? ¥¥¥ Az da olsa yüreklerimize sular serpiliyor. Dağları, şehirleri, hava meydanlarını uçuran güçler aynı zamanda uçaklarla yere gıda maddeleri indiriyor. Belli ki, hedef halk değil. Ya kim? Kırk coğrafyada kolu bulunan merhametsiz terör... Bir kolu da işte o, dağın taşın yer değiştirdiği topraklarda. Niyet ise bu el ve kolları kırk yerde vurabilmek, terörden tam kurtulabilmek. ¥¥¥ Bugün ikinci gün. Afgan dağları ilk defa bu derece sert sarsılıyor. Orada olmak ister miydiniz? Orada bir bomba olmak ister miydiniz? Veya bir kuş, bir çiçek, bir ceylân? Orada bir Usâme olmak ister miydiniz? ¥¥¥ Bugün ikinci gün. Keşke üçüncü gün her şey bitse, bütün çocuklar sokaklarda güle oynaya saklambaç oynayabilse. Her sabah kahvaltıda onların korkudan büyümüş ıslak gözlerini hatırlamasak... Keşke.