Kötü sarsıldık

ANKARA'DAKİ menfî gelişmeler, iğneli sataşmalar, ithamlı cevaplaşmalar, alışık olmadığımız kadar sert idi. Keşke bir dağda çoban, Bir mahzende mücellid, Yahut, Konya Ovası ortalarında bir istasyon görevlisi olsaydık da... Olup biteni duymasaydık. Sâde Ankara değil hepimiz birden yaralandık. ¥¥¥ En çetrefilli günlerde, kriz üstüne krizlerin bindiği zamanda baş gösteren bu kırıcı zıtlaşmalar hemen sona erecek gibi gözükmüyor. Vazo fena kırıldı. Yapıştırılması hiç de kolay değil. Zaman, bu ustalığın üstesinden gelebilir mi ki? * * * Kırıp dökenlerin tedbir ve temkinler uzağında kalma ısrarı, Türkiyemizin zarar hanesinde, hem de yüreklerimiz üstünde iki ağır yuvgu taşı gibi duruyor. Nasıl başederiz? Nasıl kurtuluruz, yeğniliriz? Bilen yok. Ama kayıplar ortada. Hiç gereği olmayan son hâdiseyle: 1) Ekonomik sıkıntılara dâvetiye çıkarılmış, 2) Yürütme organıyle Köşk arasına kara setler örülmüş, 3) Millet şaşkınlığa itelenmiş, 4) Demokrasi bir yerinden berelenmiş, 5) Dış îtibar zedelenmiştir. * * * Daha da ürküleni, aynı Cumhurbaşkanı ile aynı Başbakanın bundan böyle; kerhen yapılacak ziyaretlerle tatsızlığı sürdürecek olmalarıdır. Türkiye, Ağustos '99 depreminden çok daha fazlasını ve çökerten merhametsizliği asıl şimdi yaşıyor. Sıradan bir sürtüşme karşısında değiliz. Millî Güvenlik Kurulu'nun asker üyeleri bu düğümü İskender'ce çözebilir. Bekleyiniz. Meclis Başkanımız (canları dişte) gerginliği soğutmaya çalışabilir. Bekleyiniz. Veya Meclis'in kendisi yepyeni oluşumlara yönelebilir. Onu da bekleyiniz. * * * Dördüncü çâre; ya Ali'nin ya da Veli'nin fotoğraftan çıkmasıdır. Keşke bir dağda; radyosuz, televizyonsuz, dünya habersizi bir çoban olsaydık. Kötü sarsıldık.