Ortalık alt üst olurken

ABD'ye yapılan uçaklı sabotajlarla başlayan alt-üst oluşlar devam ediyor. Dünya borsaları hâlâ sarsılmakta. Milletler arası ticaret, depremleri yaşıyor. Amerika'da iki, İsviçre'de bir havayolu şirketi batışlarını ilân etti. Türk Hava Yolları çoğu hattını şimdilik kapattı. Turistik amaçlı geziler "Şak" diye durdu. Afganistan günlerdir vuruluyor. Pakistan, sosyal ve ekonomik mânâda kayıplar veriyor. Çeçenistan fırsattan istifade bombalanırken, Gürcistan karmaşaya girdi. Bölge ülkeleri uykusuz... ¥¥¥ Türkiyemiz de kendini ansızın bu kargaşanın içinde buluverdi. Dert üstüne dert. Ekonomik çöküntüler sürer, piyasalar sıfırı tüketirken ve kış, bağıra çağıra "Geliyorum!" derken, yeni bir gümbürtü ile karşılaştık. İşlerimiz hiç de kolay değil. Zaten ne vakit kolay oldu ki? ¥¥¥ 100 metreyi bir türlü 10 saniyede koşamadık. Gelirimiz giderlere yetmiyor. Cumhuriyet öncesi vilâyetlerimiz devletleşip önlere fırlarken biz, paramızı pul, hırkamızı çul eyledik. ¥¥¥ Son gelişmeler de bunca yaramıza tuzlar gibi basıldı. Manzara sevimsiz. Peki şimdi susup oturacak mıyız? Hayır. Evvelâ beklenmeyen yokuşlara, bâdirelere karşı temkinli, ekonomik dökülüşlerin daha da azmaması için tedbirli olacağız. Bu tedbir ve temkinler arasında: 1) Devlet harcamalarını en aza indirmek, 2) Sendeleyen sektörleri elden geldiğince canlandırmak vardır. 3) Buğday ve bakliyat üretimini çoğaltmak, siloları dolu tutmak vardır. 4) Benzine, mazota, tüpgaza, una, elektriğe, telefona en az iki yıl zam yapmamak da vardır. ¥¥¥ Dünya rahat durmuyor. 21'inci Yüzyıl öfkeli. ¥¥¥ Bulantılar, gerilimler, birbirine girmeler ard arda geliyor. Bundan böyle hepimizin (tek tek) bu birbirine girişlerden ders almamız gerek. Kuruşun bile hesap edileceği dönemlerdeyiz. Sakın unutmayınız... Parasız insan yalnızdır. Çâresizdir, dertlidir, problemlidir. Daha önce yazdığım gibi mutfaklar birleştirilmeli. Kardeşler, baba oğul, baba kız aynı arabayı, buzdolabını, çamaşır makinasını, aynı telefonu paylaşabilmeli. Hovardalık zamanı bitti. ¥¥¥ 100 metreyi 10 saniyede koşmak için bir süre daha bu sıkıntılara katlanmak zorundayız. Bu bir dost sözüdür.