Kürt kardeşlerime samimi sorular

Çocukluk yıllarımı düşünüyorum da, hayretler içerisinde kalıyorum, hatta bazen utanıyorum.

Neden diyeceksiniz.

Çok değil, en fazla 25 sene önce, hatta 15 sene önce; mahallemizdeki Kürt arkadaşlarımızdan bahsederken onların Kürt olduklarını asla söyleyemezdik. Arkalarından konuşsak gıybet, yüzlerine karşı söylesek hakaret sayılıyordu.

Şaka değil, böyleydi.

Kimse inkâr etmesin, birine "Kürt" demenin hakaret kabul edildiği yıllardan geçtik.

Kürt olmayanların "Kürt doğmayı" utanılacak bir sıfat kabul etmesi çok garipti. Belki daha da garip olan, Kürtlerin de Kürt olduğunu saklama ihtiyacı hissetmesiydi.

Peki neden saklıyorlardı?

İnsan ancak utanılacak bir şeyi saklar. Kürt olmanın utanılacak nesi vardı ki? Kim ırkını seçebilirdi ki?

Muhtemelen, hatta tabii ki diyelim, "Kürtler eşittir PKK" algısı yüzündendi.

Taa o yıllardan beri hep iyi niyetimi korumaya çalıştım. PKK'nın Kürtlere doğru tanıtılamadığını düşündüm.

PKK'nın ne olduğunu bilen bir Kürt, hele hele dindar bir Kürt -bırakın destek vermeyi- onları zerre kadar sevemez dedim.

Ama şimdilerde yine duyuyorum ki beş vakit namaz kılan Kürtlerin içinde bile bunlara destek veren, sahip çıkan varmış. İnanmamak için kendimi zorlasam da gerçeklerden kaçılmıyor.

Şimdi Allah rızası için soruyorum: "Allah rızası" denince akan sular durur. Bunu en iyi saf Müslüman Kürtler bilir. Zaten Kürt denince de akla namuslu, şerefli, Allah'tan korkan dindar Kürtler gelir.

Şimdi soruyorum ey kıymetli Kürt kardeşlerim, kimseyi îmâ etmeden, töhmet altında bırakmadan soruyorum. Bu PKK denen kalleş hainlere büyük kısmınızın destek vermediğini düşünerek soruyorum:

Kardeşçe yaşayıp, el birliğiyle refah içinde yüzen bir memleket inşâ etmek varken; her gün şehit haberleri duymak sizi de yaralamıyor mu?

Peygamberler evliyâlar diyârı şehirlerinizden her gün patlama, pusu, sabotaj, saldırı haberleri gelmesi içinize siniyor mu?

Domuz yiyen, İslâm düşmanı Zerdüşt-Komünist PKK'lıların, günahsız vatan evlatlarını şehit edenlerin, ortalıkta "Kürt" diye dolaşması size batmıyor mu?

Sizi korumak için çocuğunu hanımını bırakıp memleketinize gelmiş askeri, polisi, bağrınıza basmanız gereken misafirlerinizi, arkadan kalleşçe yaklaşarak şehit edenlerin bunu güya sizin adınıza yapıyor olmalarına daha ne kadar sessiz kalacaksınız?

"Onlar Kürtse ben Kürt değilim" demeyecek misiniz?

PKK'nın Kürt değil Kürt düşmanı olduğunu anlamayanlara anlatmayacak mısınız?

"Kürt'üm" demekten utandığınız günlerden, göğsünüzü gere gere "Biz Kürtler" diyebileceğiniz günlere geldik.

Yalnız korkarım ki bu gidişle yine o eski algılar (kanaatler) canlanacak. Her ne kadar çoğunuz suçsuz olsanız da PKK'nın işlediği günahlar Kürtlerin üstüne kalacak.

PKK'nın yüzünüzü yere eğdirmesine daha ne kadar izin vereceksiniz?