HİPODROM
28 Nisan 2016 02:00
Akıl sağlığımız zor günler geçiriyor. Sıhhat bulması bu şartlarda muhâl. Kimse hastalığın farkında değil. Hekîmler bile. Hemhâl olduğumuz bu deli gömleğini herkese giydirmeye çalışıyoruz. Yavrularımızın sâdece bugününü değil, yarınını da ipotek altına almış durumdayız. Çocukluklarından çaldığımız her sâniye ilerde kim bilir hangi fâcialara yol açacak? Ellerimizle ruh hastası bir toplum inşâ ediyoruz. Ölçü hak getire.
Eğitimden bahsediyoruz. Her şeyi üç beş şıkka ircâ etdiğimiz eğitimden. Yegâne başarı kıstası falanca derslerdeki net sayısı. Kendimizi kandırmayalım. Başka hiçbir şeyi dikkate aldığımız yok! Değerler eğitimi dudaklarımızın ucundan kalbimize inemiyor. Her seferinde yere çakılıyor. Belli bir zümrede değil, toplumun her kesiminde böyle. Muhâfazakârlar, modernler aynı yanlışın içinde. Hâlbuki bizim her şeyden evvel iyi insana ihtiyacımız var. İçinde boğulduğumuz pek çok problemin sebebi bu. Bataklığı kurutmak istiyorsak ehem, mühim diye aşağı doğru inen bir sıralama yapmamız gerekiyor. Listeyi ters çevirmemiz îcâb ediyor. Tıpkı Mehmed Ali Paşa gibi. Hani şu musahhihler hakkındaki uygulaması var ya onu kasdediyoruz. Birinin çıkıp bu katliâma dur demesi lâzım.
Problem bir kişi veya kurumu ilgilendirmiyor. Seksen milyonun çözüme kavuşdurması lâzım gelen bir sıkıntıyla karşı karşıyayız. Ba’zı şeyleri kafada bitirebilirsek belli bir merhale kat edebiliriz. Körpecik dimağları istîâb hadlerinin çok üzerinde bir ağırlıkla eziyoruz. Üstelik çocuklarımızın sırtında üzüm küfesi var. Hâlbuki onlara anahtar dağıtmalıydık. Dört bir cihetin kapılarını açacak anahtarlar. Netîce alamayınca kızıyor, kızdıkça daha da yükleniyoruz. Çocuğumuzla birlikde kendimizi ve nihâyet ülkemizi fâsid bir dâireye hapsetmiş oluyoruz. Hepimiz kaybediyoruz. Derhâl burada da normalleşmenin sağlanması lâzım. Milletimizi meydana getiren hücreler tehdîd altında. Her hâlde tablonun gâyet tabîî olduğunu düşünen bir kesim yokdur. Eğer düşdüğümüz yanlışın farkına varamayacak durumdaysak iş çok daha vahîm demekdir. Bizi biz yapan en temel husûsiyyetlerimizin buharlaşdığına işâret eder!
Dershânelerin kapatılması çok güzel oldu. Ne var ki bu yapının başka isimlerle varlığını devâm etdirmemesi gerekiyor. Topluma akıl tutulması yaşatan kurumların başında dershâneler vardı. Kopardıkları vâveylâ ile sırt sırta vermesi gereken iki arkadaşı birbirine düşman edip durdular. Bunu bir sene iki sene değil, on yıllar boyu yapdılar. Âileler bile bir diğerinin çocuğunu ta’kîb etmeye başladı. Ta’kîble kalsa iyi. Kıskanmaya başladı. Öyle ki çocuğunun başarısı velîyi yeterince sevindirmez olmuşdu. Rakîbin başarısızlık haberini de alması gerekiyordu…
Elbette çâresiz derdlere tutulmuş değiliz. Karar alıp tatbîk edersek uzun sayılmayacak bir zaman diliminde sıhhat buluruz. Seyis olmadığımızı hatırlamalıyız. Çocuklarımızı at gibi görmekden vaz geçmeliyiz. Devletin de bizi hipodromdan çıkarması lâzım. Oradayken bu psikolojiden sıyrılamayız.
Kâzım Kürşat Yücel - Son Yazıları
15 Mart 2018
AFYON
8 Mart 2018
SİYÂSET
1 Mart 2018
OPERASYON
22 Şubat 2018
SOYKIRIM