Kağıt gibi rakip

F.Bahçe kâh şampiyon olduğu geçen sezon, kâh bugün aynı hedefe koşmaya gayret ederken; dün akşamki Göztepe yumuşaklığında bir rakip bulmamıştı. Hele hele ön liberosuyla savunmasının göbeğinde pas yapma beceriksizliği şampiyonlarının bulunduğu bir takım oradan beceremeyeceği bu işle oyuna çıkmaya çalışarak, rakibine neredeyse yarım düzineden fazla "al, at" ikramında bulunuyorsa, bu galibiyet F.Bahçe'yi aldatmamalıdır. Hele hele maçın bir 1. golü var ki; futbol sahalarında pek rastlanmamış biçimdendi. 7 Göztepeli ayaklarındaki topu, sanki çarpışan otomobiller gibi bir kargaşa içinde Revivo'ya teslim ettiler. Diğer gollerin de, iki rakip arasındaki sayısal oranı böyle değildi ama, hedefe ulaşmadaki basitlikte bugüne kadar F.Bahçe'nin yaşamadığı piyangoydu sanki... G.Saray maçından sonra neredeyse Türk futbolunun tepesine oturtulan Ümit Kayıhan, kulübesinden çıkarak hangi yanlışlara bağırdı? Bunu de kestirmek mümkün değildi. Çünkü film, hiç kesintiye ve değişime uğramadan devam ediyordu. Gelelim F.Bahçe'ye... Yeni averaj sisteminde artık çok farklı kazanmanın pek bir esprisi kalmadı. Bu yüzden, F.Bahçe yağmurla da iyice yok olan Göztepe'nin üzerine çullanırken; bir moral galibiyetine elini sürdü. Herşeye rağmen, biraz rakibin ikramından, teslimiyetçiliğinden fazla pas yapar, rahat pas yapar gibi göründü. Ama bu alış-verişlerin çok hedefe yönelik olmadığı da göründü. Bir takım, şampiyonluğa giderken; kümede kaldığına kesinlikle inanmış ve bana göre de ligin en zayıf kadrosu karşısında ancak böyle kolay kazanabilirdi. Daha büyük farka tekrar vurguluyorum, büyük ihtiyaç yoktu. Çünkü averaj sistemi değişmişti. F.Bahçe bu kolay galibiyetiyle; Malatya-Beşiktaş maçının sonucuna bu defa umutlu bir bekleyiş için yattı. En azından lig ikinciliği için... Şampiyonluk ise, o da çok uzak değil ama bana göre herşey bu galibiyetten sonra Malatya-Beşiktaş maçının sonucuna kitlendi gibi görünüyor.