Taşlar yerinde olunca

Oğuz Çetin'i F.Bahçe'nin birinci teknik adamlığına yakıştıramayanlar; dün akşam o yürüyerek oynayan, sahada ne yaptığı belli olmayan takımın yerine belli bir oyun felsefesi olan bir kadro şaşkınlığı yaşadılar. Tabii bundaki en önemli etken, Oğuz'un yenilere ve de özellikle Ortega'sız bir kadroya taşları yerli yerine koyarak sahip çıkışıydı. Johnson'un tek ön liberoluğunda, Tuncay'ın sağda, Ceyhun'un ortada, Kemal'in de solda yer aldığı orta saha, organizasyonda çok yüksek bir nota ulaşamamasına rağmen sistemi işletmekte bir hayli ısrarcı ve araştırıcı idi. İleride hem Beschastnykh'in, hem de Rebrov'un tam birer gezici - araştırıcı ve takım felsefesi içindeki dolaşışları F.Bahçe'nin kazançları olarak göze çarptı. Arka dörtlüde Hakan Bayraktar, o kanattaki yerini sevmediğini, gayretli olmasına rağmen açıkça ifade ederken, Mirkoviç ve Ümit'in Beschastnykh'le aralarındaki mesafeyi ne kadar tutup tutmadıklarına dikkat ettim. Biraz da G.Antep'in komik kurgusu ve Viola ile Regis Silva'nın maçı sadece kendilerinin oynadığını sanmalarından kaynaklanan yanlışlar bu mesafenin sistemin istediği şekilde daraltıldığını gösterdi. Abdullah sol kanatta rakibin en etkili silahını durdurmayı becerirken, oyunun başlarındaki G.Antep rüzgârını da kesen adamdı. Oğuz'un yaptığı değişiklikler ise sanırım ki bitmiş bir maçın herkese prim dağıtımı felsefesini taşıyordu. Çünkü sistemde Kemal'in yerinde Ogün de oynamaz, Ceyhun'un ne kadar eleştirilirse eleştirilsin alternatifinin Yusuf olduğu da söylenemez. Önemli bir noktaya daha vurgu yapmak istiyorum: Ortega baskısı, Ortega prangası F.Bahçe'nin futbolunu ne kadar olumsuz yönde çok ciddi etkiliyormuş. Çünkü "Ona pas vermezsek, ünlü gazeteci abilerimiz aleyhimizde yazar" endişesinin F.Bahçeli futbolcuların beyin ve ayaklarında dolaştığının çok açık terhis oluşu dün akşam apaçık karşımıza çıktı.