Bizi de beraberinde götürür

Hik­met eh­li zat­lar bu­yu­ru­yor ki: Dün­ya­da en zor şey, din ki­ta­bı yaz­mak­tır; çün­kü yaz­dı­ğı­mız o ki­tap­la, oku­yan ya Cen­ne­te ve­ya Ce­hen­ne­me gi­de­cek. Bi­rin­ci­si ne iyi, ikin­ci­si ne kö­tü­dür. Onun için bi­zim de çok dik­kat et­me­miz ge­re­kir. Bi­zim yü­zü­müz­den hiç kim­se Ce­hen­ne­me git­me­me­li­dir. Yok­sa bi­zi de be­ra­be­rin­de gö­tü­rür. İba­det­le­ri­miz bi­ze fay­da ver­mez. Âlim olan, bu kor­ku­dan do­la­yı ken­din­den hiç­bir şey söy­le­mez. Her şe­yi bü­yük İs­lam âlim­le­ri­nin ki­tap­la­rın­dan alır, ya­ni nak­le­der. Böy­le olun­ca da, kıy­met­li olur. Nak­li esas alan ki­tap­la­rın, me­se­la Fe­ta­va-yı Hin­diy­ye'nin, İb­ni Abi­din'in çok kıy­met­li ol­ma­la­rı, bun­dan do­la­yı­dır. Bir şey öğ­ren­mek için çok ki­tap oku­yan, eğer bir mür­şid-i kâ­mi­le ka­vuş­ma­mış­sa, mut­la­ka sa­pı­tır; çün­kü hep­si fark­lı fark­lı ri­va­yet­le­ri al­mış­lar. On­da öy­le ya­zı­yor, di­ğe­rin­de böy­le ya­zı­yor. Bir de her ki­tap, ken­di za­ma­nı­na gö­re ya­zıl­mış­tır. Bir mür­şi­di gö­ren kim­se, ne ka­dar çok ki­tap okur­sa oku­sun, sa­pıt­maz; çün­kü mür­şi­di ona ma­yın­lı yer­le­ri gös­ter­miş­tir. On­la­ra bas­maz. Ona da mür­şi­di gös­ter­miş­tir, mür­şi­di­ne de mür­şi­di gös­ter­miş­tir... Bu sil­si­le, Pey­gam­ber efen­di­mi­ze ka­dar gi­der. Rast­ge­le ki­tap­lar­dan oku­ya­rak öğ­re­ni­len bil­gi­ler, doğ­ru da ol­sa unu­tu­la­bi­lir; ama bü­yük­ler­den işi­te­rek öğ­re­ni­len­ler unu­tul­maz. Onun için Pey­gam­ber efen­di­miz, (İlim üs­tad­dan öğ­re­ni­lir) bu­yur­du. Emir, ça­lış­ma­yıp otu­rur­sa, em­ri al­tın­da­ki­ler ya­tar. Her­kes ba­şa ba­kar. Os­man­lı pa­di­şah­la­rı or­du­nun ba­şın­day­ken, za­fer­den za­fe­re koş­tu­lar. Ne za­man ki sa­ray­dan ida­re et­me­ye baş­la­nın­ca, olan­lar ol­du. Al­la­hü teâ­lâ tem­be­li, boş du­ra­nı sev­mez. Bir gün da­ha bit­ti. Bu de­mek­tir ki, bir gün da­ha ölü­me yak­laş­tık. Bir ta­le­be, bir din me­se­le­si öğ­ren­mek için der­se gi­der­ken, her adı­mı­na se­vab ya­zı­lır. Me­lek­ler ka­nat­la­rı­nı onun yo­lu­na se­rer­ler. Gök­te­ki kuş­lar, yer­de­ki hay­van­lar, de­niz­de­ki ba­lık­lar on­lar için du­a ve is­tiğ­far eder­ler. Bu, öğ­ren­mek için­dir. Ya öğ­ret­mek için olur­sa, onun kat kat se­va­bı olur. Bü­yük­le­rin ha­ki­ki ta­le­be­si, ho­ca­sı­nı ilk ta­nı­dı­ğın­da na­sıl­sa, so­nun­da da öy­le olur. Edep ve te­va­zu­un­dan hiç­bir şey kay­bet­mez. Al­lah için hiz­met, al­mak üze­ri­ne de­ğil, ver­mek üze­ri­ne ya­pı­lır. Ver­mek­te mu­hab­bet, al­mak­ta düş­man­lık var­dır. Ve­ren el, alan el­den kıy­met­li­dir. Her­ke­se an­la­ya­ca­ğı şe­kil­de ko­nuş­mak, her­ke­se gü­ler yüz­lü ve tat­lı dil­li dav­ran­mak ge­re­kir. Tel: 0 212 - 454 38 20 www.dinimizislam.com - www.mehmetalidemirbas.com