Cennetlik olan insanlar

Eshab-ı kiramın bazısını, herhangi bir sebeple kötülemek birkaç bakımdan caiz değildir: 1- Eshab-ı kiram, Peygamber efendimizin arkadaşları ve dostlarıdır. O'nun dostlarını üzmek, O'nu üzmek demektir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Eshabım hakkında Allah'tan korkun! Onları kötülemeyin. Onları seven beni sevdiği için sever. Beni sevmeyen de onları sevmez. Onları inciten beni incitmiş olur. Beni inciten de Allahü teâlâyı incitmiş olur.) [Buharî] 2- Eshab-ı kiram, bizim ölülerimiz olduğu için kötü söz söylenmez. Çünkü (Ölülerinizi hayırla anın, iyiliklerini söyleyin, kötülüklerini açıklamayın) hadis-i şerifine aykırı olur. (Tirmizî) 3- Eshab-ı kiramın kusurları olsa bile, söylememek gerekir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Eshabımın kusurları, yanlış hareketleri olacaktır. Allahü teâlâ, benim hatırım için onların kusurlarını affedecektir.) [İbni Asakir] 4- Eshab-ı kiramın kusurunu söylemek fayda vermeyeceği gibi, aksine cehenneme gitmeye sebep olacağı için susmak gerekir. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Eshabım arasında fitne çıkacak, Allahü teâlâ benimle olan sohbetlerinin hürmetine, fitnelere karışan Eshabımı affedecek, bunlara dil uzatanlar cehenneme gidecektir.) [Müslim] 5- Peygamber efendimiz, (Eshabımı kötülemeyin) buyurduğu için onların hiç birisi hakkında kötü söz söylenmez. Hadis-i şerifte buyuruldu ki: (Eshabımı kötüleyen hariç, kıyamette, her müminin kurtulma ümidi vardır.) [Hakim] (Eshabımı kötüleyenler, Müslümanlıktan ayrılmış olur.) [Beyhekî] (Eshabımın ismini işitince, susun, şanlarına yakışmayan söz söylemeyin!) [Taberânî] (Eshabımı kötüleyenlere Allahü teâlâ lânet etsin.) [Taberânî] 6- Allahü teâlâ, onlardan razı olduğu ve onların kusurlarını affettiği ve hepsine cenneti söz verdiği için kötülemek caiz olmaz. Kur'an-ı kerimde buyuruluyor ki: (Allah onlardan razıdır.) [Tevbe 100], (Hepsine hüsnayı [cenneti] vâdettik.) [Hadid 10] 7- Araf ve Hicr surelerinde (Biz azimüşşan, onların kalblerindeki gıl ve gışşı nezettik) buyuruluyor. Yani kalblerindeki kin ve düşmanlık gibi şeyleri kökünden çıkarıp attık. Demek ki, hiçbir sahabi, başka bir sahabiye haset ve kin beslemez. Çünkü, hepsi Hakkulyakîn mertebesine ulaşmışlardır. Aralarındaki savaşlar ictihad sebebi ile idi. Her biri, kendi ictihadı ile hareket etmeye mecbur olduğundan, hiçbiri kötülenemez. Eshab-ı kiramdan birini kötülemek, (Allah onlardan razıdır.) mealindeki âyete inanmamak olur. (Tathir-ül-cenan) İmam-ı a'zam, (Eshab-ı kiramın hepsini hayırla anarız) buyurdu. İmam-ı Şafiî ve Ömer bin Abdülaziz de, Eshab-ı kiram arasındaki savaşlar hakkında (Allahü teâlâ, ellerimizi, bu kanlara bulaşmaktan koruduğu gibi, biz de, dilimizi tutup, bulaştırmayalım!) buyurdu. (M.Rabbani c.2, m.96) İmam-ı Gazalî hazretleri de (Dinimizi bize ulaştıran Eshab-ı kiramdır. Onlardan birini kötülemek, dini yıkmak olur.) buyurdu.