İmanı korumanın şartı

Hik­met eh­li zat­lar bu­yu­ru­yor ki: İn­san­da­ki en bü­yük ni­met, iman ni­me­ti­dir. Bu ni­met, el­den kaç­ma­sı en ko­lay ni­met­tir. Bu ima­nın in­san­da hep kal­ma­sı için şart, mü­min kar­deş­le­ri­ni sev­mek­tir. Ki­şi mü­min kar­deş­le­ri­ni sev­mez­se, ima­nı­nı ya­vaş ya­vaş kay­be­der de ha­be­ri ol­maz; çün­kü hubb-i fil­lah ve buğd-i fil­lah ima­nın te­me­li­dir. Dün­ya­da en kıy­met­li şey iman­dır. İman, mü­min­le ateş ara­sın­da per­de­dir. İma­nı­mı­zın kıy­me­ti­ni bil­me­miz ge­re­kir. Cüz­zam çok bu­la­şı­cı bir has­ta­lık­tır. Bir cüz­zam has­ta­sıy­la bir oda­da ye­di se­ne ka­lın­sa, has­ta­lı­ğın bu­laş­ma­ma ih­ti­ma­li var­dır; ama bir kö­tü kim­sey­le ay­nı bi­na­da ka­lın­sa, hiç gö­rü­şül­me­se, rast­lan­ma­sa da on­dan za­rar gel­me­me ih­ti­ma­li yok­tur. Onun için ev bir, anah­tar bir ol­ma­lı. Bu müm­kün de­ğil­se, iyi in­san­lar­la ay­nı ça­tı al­tın­da otur­ma­ya dik­kat et­me­li. İyi­li­ğin ya­yıl­ma­sı zor­dur. Kö­tü­lü­ğün ya­yıl­ma­sı ko­lay­dır. Çün­kü iyi­lik nef­se ağır, kö­tü­lük­se nef­se ko­lay ge­lir. Al­la­hü teâ­lâ her şe­yi se­bep­ler­le ya­ra­tır. Böy­le­ce kud­re­ti­ni giz­ler. Me­se­la gör­mek için ışı­ğa, ko­nuş­mak için ha­va­ya ih­ti­yaç var­dır; ama ruh­lar âle­mi böy­le de­ğil­dir. Bir ev­li­ya ile ir­ti­bat ku­rup ko­nuş­mak için ha­va­ya, se­se, di­le ve­sa­ire­ye ih­ti­yaç yok­tur. İn­san kal­biy­le de ko­nu­şur. Bu­nun için de, yi­ne üç şey la­zım­dır: 1- O za­tın ev­li­ya ol­du­ğu­na inan­mak, 2- Onu sev­mek, 3- İta­at et­mek. Es­hab-ı ki­ram, cö­mert­lik, te­miz­lik, edep ve tâ­bi ol­mak­ta İs­lam ah­lâ­kı­nın nu­mu­ne­siy­di­ler. On­la­rı gö­ren­ler, bun­lar me­lek mi der­ler­di. Her git­tik­le­ri yer­de, bu ah­lâk­la­rı­nı gö­ren­ler, se­ve se­ve Müs­lü­man ol­du­lar. Za­ten bun­lar İs­la­mi­yet'i an­la­tı­yor­lar­dı. Her­ke­sin ebe­dî sa­ade­te ka­vuş­ma­sı­nı is­ti­yor­lar­dı. Git­tik­le­ri yer­ler­de yal­nız­ca, İs­la­mi­yet'in an­la­tıl­ma­sı­na izin ve­ril­me­si­ni is­ti­yor­lar­dı. Kı­lıç­la mü­da­ha­le yok­tu; ama an­la­tıl­ma­sı­na ma­ni olur­lar­sa, o za­man kı­lı­ca ih­ti­yaç du­yu­lu­yor­du. Bu­gü­nün işi­ni ya­rı­na de­ğil, bi­raz son­ra­ya da­hi bı­rak­ma­ma­lı­dır. Bir iş ya­pı­la­cak­sa, bu­nun he­men bit­me­si la­zım. Her işi­mi­zi ken­di­miz yap­ma­lı­yız, baş­ka­sın­dan bir iş is­ter­sek, ne­ti­ce­si­ni bek­le­me­li­yiz, ya­ni ta­kip­çi­si ol­ma­lı­yız. Ahir za­man­da zul­met çok olur. Bir kim­se ev­den ab­dest­li çık­sa, hiç gü­nah iş­le­me­den evi­ne dön­se bi­le, o gün­kü zul­me­ti te­miz­le­mek için, beş bin ke­li­me-i tev­hid söy­le­me­si icap eder. Tel: 0 212 - 454 38 20 www.dinimizislam.com - www.mehmetalidemirbas.com