Şefaat çeşitleri

Kabirden, önce Resulullah, üzerinde Cennet elbisesi ile kalkacak. Burak üzerinde, elinde liva-ül-hamd isimli bayrakla mahşer yerine gidecek, peygamberler ve bütün insanlar bu bayrağın altında duracak, hepsi, beklemekten çok sıkılacak, önce peygamberlerden Hz. Âdem, sonra Hz. Nuh, sonra Hz. İbrahim, Hz. Musa ve Hz. İsa'ya gidip, hesaba başlanması için şefaat etmelerini dileyeceklerdir. Her biri, birer özür bildirerek, Allahü teâlâdan utandıklarını söyleyecekler, şefaat edemeyecekler, sonra Resulullaha gelip yalvaracaklardır. Önce, Onun ümmeti, Sırattan geçip Cennete girecektir. Sonra bütün peygamberler şefaat edecektir. (Buharî) Tövbesiz ölen müminlerin küçük ve büyük günahlarının affedilmesi için, Peygamberler, Velîler, Salihler, Melekler ve Allahü teâlânın izin verdiği kimseler şefaat edecek ve kabul edilecektir Mahşerde, şefaat şöyle olacaktır: 1- Kıyamet günü, mahşer yerinde kalabalıktan, çok uzun beklemekten usanan günahkârlar, feryat ederek, hesabın bir an önce yapılmasını isteyeceklerdir. Bunun için şefaat olunacaktır. 2- Suâlin ve hesabın kolay ve çabuk olması için şefaat olunacaktır. 3- Günahı olan müminlerin, Sırattan Cehenneme düşmemeleri, Cehennem azabından korunmaları için şefaat olunacaktır. 4- Günahı çok olan müminleri Cehennemden çıkarmak için şefaat olunacaktır. 5- Sevapla günahı eşit olup, Arafta bekleyen kimselerin Cennete gitmelerine şefaat edecektir. 6- Cennette sayısız nimetler olacak ve sonsuz kalınacak ise de, sekiz derecesi vardır. Herkesin derecesi, makamı imanının ve amellerinin miktarınca olacaktır. Cennettekilerin derecelerinin yükselmesi için de şefaat olunacaktır. 7- Şefaat ile hesaptan kurtardığı 70 bin kimsenin her birinin şefaatleri ile de, yetmişer bin kişi sorgusuz, suâlsiz Cennete girecektir. Allahü teâlânın rahmeti o kadar çok ki, peygamber, âlim, evliya, şehit gibi üstün kimseler haricinde, bazı Müslümanlara da şefaat izni verecektir. Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki: (Bir kimse, ameline göre birkaç kişiye şefaat eder.) [Tirmizî] (Bir Cehennemlik, bir Cennetliğe, "Dünyada sana su vermiştim. Şimdi sen de bana şefaat et" der. O da Allahın izni ile şefaat edip, onu Cehennemden kurtarır.) [Deylemî] (Küçük çocuk ana-babasına şefaat eder, onları Cennete çeker.) [İbni Mace] (Bir kişinin şefaati ile Temim oğullarından daha çok kimse Cennete girecektir.) [İbni Mace] (Kur'an, akraba, emanete riayet eden ve din kardeşleriniz şefaat eder.) [Deylemî] (Bir kimse, bir mümine bir iyilik yapınca, Allahü teâlâ bu iyilikten bir melek yaratır. Bu melek, hep ibâdet eder. İbadetlerinin sevapları buna verilir. Bu kimse ölünce, bu melek, nurlu ve sevimli olarak bunun kabrine gelir. Meleği görünce neşelenir, "Sen kimsin?" der. "Ben, falancaya yaptığın iyilik ve onun kalbine koyduğun neşeyim. Allahü teâlâ beni, bugün seni sevindirmek ve sana şefaat etmek ve Cennetteki yerini sana göstermek için gönderdi" der.) [Ebuş-şeyh] (Şefaatime kavuşmak isteyen kızını fâsıka vermesin!) [Şira] (Kıyamette abide Cennete gir, âlime ise halka şefaat için bekle! denir.) [İ. Maverdi] (Müslüman bir kimse, 90 yaşına ulaşınca, geçmiş ve gelecek birçok günahları affolur. Aile efradına şefaat etmesi için, kendisine izin verilir.) [Ebu Yala] (Şefaatime en layık olan, bana en çok salevat okuyandır.) [Tirmizî] (Cuma günü ve gecesi çok salevat getirene şefaat ederim.) [Beyhekî] (Kur'an okuyun! Çünkü kıyamette şefaat eder.) [Müslim] (Hacı, yakınlarından 400 kişiye şefaat eder.) [Ramuz] (Çok tanıdığınız olsun! Kıyamette hepsi de şefaat eder.) [Şira] (Şefaatime inanmayan ona kavuşamaz.) [Şira]