Bir anlık tefekkür...

Allahü teâlânın her yaptığı yerli yerindedir. Daha güzeli olamaz. Gökyüzüne dünyayı koruma görevi verilmiştir. Hayatın idamesi için son derece elverişli olan dünyadan uzaklaştıkça çok sayıda tehlikelerle karşılaşılır. Kozmik ışınlar, göktaşları, kuyruklu yıldızlar, dondurucu soğuklar bunlardan sadece birkaçıdır. Enbiya Suresi 32. ayeti mealen "Gökyüzünü korunmuş bir tavan yaptık"dır. Dünyanın üzerinde kalkanlar vardır. Atmosfer: Uzaydan gelen yabancı cisimleri açığa bağlı olarak kaydırmak, geri tepmek veya sürtünmeden dolayı yakarak yeryüzüne düşmesini engellemektedir. Uzayın dondurucu soğuğundan korur. Atmosferin koruyucu özelliği olmasaydı gündüzün sıcaklığı ve gecenin soğuğu ile canlılar ölürdü. Van Allen (Manyetik) kuşak: Bu kalkanın vazifesi güneşten ve diğer yıldızlardan gelen radyasyon bombardımanından dünyamızı kurtarmaktır. Isı yükselmeleri ile ışın yağmurundan dünyayı korur. Gezegenler: Başta Jüpiter olmak üzere diğer gezegenler güneş sistemine giren gök cisimlerini ya güneş sistemi dışına atarlar ya da güneş etrafında yörüngeye oturturlar. Jupiter-Mars arasında astrevid kuşağı gibi. Ourt Bulutu: Bu bölgede 100 milyar kuyruklu yıldız tahmin ediliyor. Küre şeklinde güneş sistemini çevrelemişlerdir. Çapı Dünya-Güneş arasındaki 150 milyon km'nin 100 bin mislidir. Hikmeti henüz belli değildir. Dünyanın yapısı: Dünya kabuğunun birbirine sıkı sıkıya uyan ama çok ağır hareket eden büyük platolardan meydana geldiği 40 yıl önce tesbit edildi. 1400 yıl önce Kur'an-ı kerim'de kıt'aların ve dağların bulutlar gibi sürüklendiği bildirilmiştir. Platolar sırtlarında karaları taşırlar. Ve hareket ederken kıt'alar da onlarla sürüklenir. Bilim adamlarına göre 225 milyon yıl önce bütün kıt'alar bir arada idi. (Pangea) sıcaklık: Ağaç halkalar, buz örnekleri, mercanlar ve okyanus tabanlarından örnekler üzerinde yapılan incelemeler; 1997 yılının son 1200 yıllık dönem içindeki en sıcak yıl olduğunu ortaya koydu. 1998 ise 1997'den bile sıcak geçti. Okyanus akıntıları: Dünyada bütün (nehir-ırmak-dere) akarsuların taşıdığı suların 20 mislidir. Sıcaklık: Dünyada yıllık ortalama sıcaklık sadece +5 derece artarsa, bütün canlılar etkilenir. 1860-2000 arasındaki 140 yıllık kayıtlara göre: Dünya ortalama sıcaklığı 0.5- 0.7 derece yükselmiştir. Dünya ortalama sıcaklığı +3.5 derece artarsa, kutuplarda ortalama yıllık sıcaklık +7 derece artar. Ozon tabakası: Dünyamızdaki hayatı, güneşten ve uzaydan gelen mor ötesi ışınlara karşı korur. 2000 yılında ozonda delinme, 28.3 milyon kilometrekare (ABD yüzölçümünün iki katı) gerçekleşmiştir. Çekim kuvveti: Evren (kainat) kendini yine kendi çekim kuvveti ile tutar. Evrendeki yıldızlar, gezegenleri ve her şeyi kontrol eden bu kütlesel çekim kuvvetidir. Kütlesel çekim kuvveti, atom çekirdeğindeki çekim kuvvetinden 10 üzeri 45 defa zayıftır. Şayet evrendeki kütlesel çekim kuvveti daha güçlü olsaydı evrenimiz küçük veya kısa ömürlü olurdu. Az olsaydı madde, galaksiler ve yıldız halinde yoğunlaşmaz ve evren soğuk ve boş olurdu. Ozon tabakası: Ozon tabakası büyürse, okyanuslarda devamlı oksijen üreten ve denizdeki tabii besin zincirini meydana getiren "plankton"lar yok olurdu. Bu ise insanlığın sonu olur. Küresel ısınma: Nature dergisine göre, Yerkabuğunda araştırma yapmak için açılan yüzlerce kuyudan alınan sonuçlar küresel ısınmanın bir hayal ürünü değil, gerçek olduğunu kanıtlıyor. Atmosferdeki sıcaklık son 500 yılda 1 derece arttı. Vikingler asırlar önce Grönland'da koloniler kurdular. Burası yeşillik ülkesi idi. 12 bin yıl önce sona eren son buzul çağında dünyanın ortalama sıcaklığı bugünkü düzeyinden yalnız 5 derece düşüktü.