Cezayir/leşme Baharı

Tahrir Meydanı'ndan yükselen ses, halktaki derin asker sevgisinin göstergesi. Halkın desteğine rağmen ordu, geçiş sürecini idare etmekte zorlanıyor. 20 günü aşkın süredir boşalmayan sokaklar, cuntada otorite zaafına işaret ediyor. Asker, şaşkın ve ne yapacağını pek bilmiyor. Bu yüzden de bildiği tek çözüm olan silaha sarılıyor. Cuntanın güç depolamak için halka yaptığı destek çağrısı bunun en bariz ispatı.

İhvan'a gelince, siyasi tavrı ilk günden itibaren net ve hiç değişmedi. Meşru direnişin dışına taşmamakta kararlı. Seçilmiş cumhurbaşkanının göreve iadesini, Anayasanın işlemesini, seçilmiş kurumların çalışmasını ve seçime gidilmesini talep ediyor. El altından diyalog kanalı açmaya çalışan cuntaya mesafeli. "Silah" tuzağına karşı uyanık. Katliam tahriklerine dayanamayıp tuzağa düştüğü an, davayı kendi elleriyle teslim edeceğini biliyor.

Ülke kutuplaşıyor. Yangına körükle gidilirse, sokakları Cezayir modeli iç savaş sarabilir. 90'ların başında Cezayir'de İslami Selamet Cephesi'ne zafer getiren mahalli seçimlerden sıkıntı duyan ordu, genel seçimlerin ikinci turuna 5 gün kala  idareye el koyarak İslami kanadın zaferini boğmuştu. Cezayir, 10 yıl süren iç savaşta 250 bin kişi kaybetti. Bu rakam Mısır için ne olur bugünkü ortamda düşünmek bile ürkütücü.

Mısır'daki siyasi fotoğraftan yansıyanlar şimdilik böyle. Sokaklar daha büyük yangınlar için yakıt depoluyor.

Küresel sermaye adına hareket eden cunta vites değiştirmeye yanaşmıyor, İhvan ise kırmızı çizgilerinden taviz vermiyor. Terazi ortada, sokağın ibresi her iki tarafa da göz kırpıyor. Mursi, iktidar sınavını geçemedi. Ancak İhvan'ın sistem dışına itilmesi çözüm değil. Zira, radikal gruplar yer altına inerse yıllarca sürecek bir toplumsal çatışmanın fitilini ateşleyebilir.