Herkes kimin kulu olduğuna bakmalı!

Ebû Ali Dekkâk hazretleri nasîhat isteyen birisine; "Sen kimin esiri ve mülküysen onun kulusun. Ya Cenab-ı Hakkın kulusun ya da nefsinin kulusun. Eğer, nefsin, dünyânın esiriysen, onun için her şeyini feda edersen dünyânın kulusun (ve kölesisin)" buyurdu. Osman bin Merzûk el-Kureşî hazretlerine, "Hakîki kul kime denir?" dediler. O da; "Hakîkî kul, Mevlâsı hâriç, her şeyden ümidini kesendir" buyurdu. Tâbiînden ve hanım velîlerin büyüklerinden Râbia-i Adviyye buyurdu ki: "Kul Allahü teâlânın sevgisini tattığı zaman, Allah o kulunun kusurlarını kendisine gösterir. Böylece o, başkalarının kusurlarını göremez olur." Ebül Kasım Nasrabâdî buyurdu ki: "Kul olanın kıymeti, mâbudu olan Allahü teâlâya göredir. Ârifin şerefi de mârufa (bilinene tanınana) göredir. Maddeye tapanın değeri maddeye göre, Allahü teâlâya tapanın değeri de O'na göredir. Kulluktan daha şerefli bir şey yoktur. Mümin için ubûdiyetle, kullukla ilgili isim almaktan daha mükemmel bir isim yoktur. Bundan dolayı Allahü teâlâ, mîrac gecesi Peygamber Efendimizi vasfederken meâlen; "Bir gece kendisine âyetlerimizden bir kısmını gösterelim diye kulumu (Muhammed aleyhisselâmı) Mescid-i Haramdan, çevresini mübârek kıldığımız Mescid-i Aksâya götüren Allahü teâlâ, noksan sıfatlardan münezzehtir. O, gerçekten işitendir, görendir" (İsrâ sûresi: 1) buyurdu. Evzâî hazretleri buyurdu ki: "Kul, dünyadaki her ânından kıyâmette hesâb ve sorguya çekilecek. Hem de gün gün, saat saat. Bu durumda, Allahü teâlâyı anmadığı bir an karşısına çıkınca, pişman olur ve kendini parçalamak ister." Muhammed bin Anân buyurdular ki: "Allahü teâlânın sevgili bir kulu, vâcibi bırakmadığı gibi, sünnetleri de bırakmamaya dikkat etmedikçe; büyük günahlardan nedâmet, pişmanlık duyduğu kadar, küçük günahlardan da pişmanlık duymadıkça, edeb makâmına yükselemez." Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr