Hz. Dıhye, Herakliüs'den ayrılıp Hismâ'ya geldi. Yolda Cüzâm vadilerinden Şenar vadisinde Huneyd bin Us, oğlu ve adamları Dıhye'yi soydular. Eski elbiselerinden başka her şeyini aldılar. Bu mevkide Dübeyb bin Rifâe bin Zeyd ve Kavmi, İslâmiyeti kabul etmişlerdi. Dıhye bunlara geldi. Bunlar Hüneyd bin Us ve kabilesinin üzerine yürüyüp Dıhyeden aldıkları şeylerin hepsini kurtardılar. Daha sonra Resûlullah Zeyd bin Haris'i Huneyd bin Us ve adamlarının üzerine gönderdi. Bu mesele böylece kapandı. O beldede olanların hepsi îmân etti. Hz. Dıhye Medine'ye gelince evine uğramadan hemen doğruca Resûlullahın kapısına gitti. Kapıyı çaldı. Peygamberimiz, "Kim o?" diye sordu. Dıhye "Dıhyet-ül Kelbî" dedi. Peygamberimiz "içeri gir" buyurdu. Dıhye içeri girdi ve bütün olanları anlattı. Peygamberimiz Herakliüs'ün mektubunu okuttu. "Onun için bir müddet daha (saltanatta) kalmak vardır. Mektubum yanlarında bulundukça, onların saltanatı devam edecektir" buyurdu. Herakliüs daha sonra da Peygamberimize imân ettiğini bildiren mektup yazmış ise de Resûlullah "Yalan söylüyor. Nasrânî dininden dönmemiştir" buyurdu. Herakliüs, Peygamberimizin mektubunu ipekten bir atlasa sarıp, altın yuvarlak bir kutunun içerisinde muhafaza etti. Herakliüs ailesi bu mektubu saklamışlar ve bunu da herkesten gizli tutmuşlardır. Bu mektub ellerinde blunduğu sürece saltanatlarının devam edeceğini söyler ve buna inanırlardı. Hakikaten de öyle olmuştur. Dıhye, Medine'de dahi sokakta gezerken, Resûlullah'ın emriyle yüzünü örterdi. Yoksa kolay kolay kimse gözünü ondan ayıramazdı. Eshâb-ı kirâm, Dıhye'yi gördükleri zaman Dıhye mi yoksa Cebrâil mi olduğunu anlayamazlardı. Hz. Cebrail ile karıştırılması birçok kere olmuştu: Hicretin beşinci senesi Resûlullah, Benî Kureyza'ya kavuşmadan önce Medine'nin yakınında bir mevki olan Savreyn'de Eshâb-ı kirâmdan bir cemaate rastladılar ve onlara şöyle dedi: "Size kimse rastlamadı mı?" dediler ki: "Yâ Resûlallah bize, Dıhye bin Hâlife el-Kelbî rastladı. Eyerli beyaz bir katır üzerine binmişti. O katırın üzerinde atlastan bir kadife vardı." Resûlullah buyurdu ki: "Bu Cibrîl'dir. Benî Kureyza'ya gönderildi. Onların kalelerini sarssın ve kalblerine korku salsın diye..." Resûlullahın Bedir gazâsı dışındaki bütün gazvelerine iştirak eden Hz. Dıhye; Hz. Ebû Bekir'in hilâfeti zamanında Suriye seferine katıldı. Hz. Ömer zamanında Yermük savaşında bulundu. Şam seferlerine katıldı. Şam'ın fethinden sonra oraya yerleşti ve Muzze'de oturdu. Hz. Muâviye zamanında Şam'da 672'de vefât etti.