Ağ­la­ma­sı­nın se­be­bi!

İs­lam bü­yük­le­ri, o bü­yük­lük­le­ri­ne, üs­tün de­re­ce­le­ri­ne rağ­men son ne­fes­ten çok kor­kar­lar­dı. İb­ni Mün­ke­dir haz­ret­le­ri ölüm dö­şe­ğin­de ağ­lı­yor­du. Se­be­bi­ni sor­du­lar. "Kas­ten bü­yük bir gü­nah iş­le­me­dim. Önem­siz say­dı­ğım kü­çük bir gü­nah, Al­lah'ın ga­za­bı­na se­bep ol­duy­sa di­ye kork­tu­ğum için ağ­lı­yo­rum" de­di. İş­te böy­le kor­ku­lar Müs­lü­ma­nın kur­tu­lu­şu­na se­bep­tir. Çün­kü ha­dis-i şe­rif­te, "Al­la­hü teâ­lâ, kı­ya­met­te bu­yu­rur ki: "Dün­ya­da iken bir gün be­ni ha­tır­la­yıp ana­nı, ben­den bir ke­re­cik kor­ka­nı, Ce­hen­nem­den çı­ka­rın" bu­yu­rul­du. Âmir bin Ab­dül­kays da ölür­ken ağ­lı­yor­du. So­ran­la­ra, "Bo­şa ge­çir­di­ğim gün­le­rim için ağ­lı­yo­rum" de­di. İb­ni Mü­ba­rek haz­ret­le­ri­nin ölür­ken yok­sul hâ­li­ni gö­ren azat­lı kö­le­si İb­ni Ab­dul­lah ağ­la­ma­ya baş­la­dı. "Sen ne ka­dar zen­gin idin, evin­de bir şey kal­ma­mış. Bu hal­le­re mi dü­şe­cek­tin" di­ye sız­lan­dı. İb­ni Mü­ba­rek haz­ret­le­ri, "Ağ­la­man lü­zum­suz­dur. Ben zen­gin ola­rak ya­şa­mak, fa­kir ola­rak öl­mek için du­a eder­dim. Al­la­hü teâ­lâ da dua­mı ka­bul bu­yur­du" de­di. Sa­lih bin Mis­mar'a "Ölü­yor­sun, ço­luk ço­cu­ğu bi­ri­ne ema­net et­me­ye­cek mi­sin?" de­di­ler. O da "On­la­rı âciz­le­re ema­net ede­mem, Al­lah'tan uta­nı­rım" bu­yur­du. Ebu Sü­ley­man Da­ra­ni, ölür­ken "Ne mut­lu sa­na ki, af­fı ve rah­me­ti bol Al­lah'a gi­di­yor­sun" de­di­ler. O da, "Evet iğ­ne­den ip­li­ğe her şe­yin he­sa­bı­nı ver­mek üze­re gi­di­yo­rum" de­di. Sır­ri Se­ka­ti, ölüm dö­şe­ğin­de kan-ter için­de iken, ken­di­si­ni yel­pa­ze ile se­rin­let­me­ye ça­lı­şan Cü­neyd-i Bağ­da­di'ye, "Ci­ğer­le­ri ya­nan ada­ma yel­pa­ze­nin ne fay­da­sı olur?" bu­yur­du. Hi­kem bin Ab­dül­me­lik, bay­gın ya­tar­ken, ora­da bu­lu­nan bi­ri "Ya Rab­bi, bu kim­se pek iyi bir ha­yat ya­şa­ma­dı, fa­kat cö­mert idi, ölü­mü ona ko­lay­laş­tır" di­ye du­a eder­ken Hi­kem bin Ab­dül­me­lik göz­le­ri­ni açıp de­di ki: "Az­ra­il aley­his­se­lam gel­di, 'Cö­mert­le­rin ca­nı­nı rıfk ile alı­rım' de­di." Sa­lih bir za­tın ha­nı­mı, efen­di­si­nin öl­mek üze­re ol­du­ğu­nu gö­rün­ce ağ­la­ma­ya baş­la­dı. Ha­nı­mı­na "Ni­çin ağ­lı­yor­sun?" di­ye sor­du. O da, "Se­nin için" de­yin­ce, "Sen ken­di­ne ağ­la, ben 40 yıl­dır bu­gün için ağ­lı­yo­rum" bu­yur­du. İb­ra­him Zi­yad, "Ölü için ses­siz ağ­la­na­bi­lir. Ama en iyi­si, ken­di akı­be­ti­ni dü­şü­nüp ağ­la­mak­tır" bu­yur­du. Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr