Âlimlerin ve evliyanın hakkı

Ehli sünnet âlimlerinin hakkını yerine getirmek, Sahâbe ve Ehl-i beytin hakkı gibi olup Allahü teâlânın ve Resûlünün "sallallahü aleyhi ve sellem" hakkını yerine getirmeğe dâhildir. Bunlar Peygamber vârisleri ve dînin taşıyıcılarıdır. Resûlullah, "Âlimler Peygamberlerin vârisleridir" ve "Peygamberler dînâr ve dirhem [altın, gümüş] mîrâs bırakmazlar, ancak ilim mîrâsı bırakırlar" buyurmuşlardır. Hadîs-i şerîfte Peygamber efendimiz, "Âlimin abid üzerine üstünlüğü, benim sizin en aşağınızın üzerine üstünlüğüm gibidir" buyurdu ve sonra Fâtır sûresinedeki, "Allahtan ancak âlim kulları korkar" âyet-i kerîmesini okudu. Bir hadîs-i şerîfte "Ben ancak size muallim [öğretici] olarak gönderildim" buyuruldu. Yine bir hadîs-i şerîfte "Allah en cömerttir. Ben insanoğlunun en cömerdiyim. Benden sonra insanların en cömerdi, ilim sâhibi bir kimsedir ki, ilmini yayar. Kıyâmet gününe o tek bir ümmet olarak gelir" buyurulmuştur. Bu hadîs-i şerîfteki ilim yayan kimse, Peygamber olmamasına rağmen, talebeleri onun ümmeti gibi olacaktır. Yine Zehebî'nin İmrân bin Huseyn'den rivâyet ettiği hadîs-i şerîfte Resûlullah, "Kıyâmet günü âlimlerin mürekkebi ile şehidlerin kanı tartılacak, âlimlerin mürekkebi şehidlerin kanına gâlib gelecektir" buyurmuştur. Âlimlere ve evliyâya itaat, Allahü teâlâya ve Resûlüne itaattir. Onlara muhabbet de aynı şekildedir. Allahü teâlâ Nisâ sûresi, ellidokuzuncu âyet-i kerîmesinde meâlen "Ey îmân edenler! Allaha, Resûlüne ve Allahın emirlerini kullarına eriştirenlere itaat ediniz" buyurmaktadır. Eğer âlimler yol göstermeseydi, hiç kimse Allahü teâlâyı tanıyamayacaktı ve O'nun hakkı yerine getirilmeyecekti. Yine Resûlullah, "Allah bize doğru yolu göstermeseydi, biz bulamazdık, zekât vermez ve namaz kılmazdık" buyurmuştur. Bunlarla dostluk ve düşmanlık, Allahü teâlâya dostluk ve düşmanlık gibidir. Nitekim Buhârî'nin Ebû Hüreyre'den "radıyallahü anh" rivâyet ettiği hadîs-i kudsîde "Benim velî kullarıma kim düşmanlık ederse, benimle harbe girmiş olduğunu bilsin" buyurmuştur. Bir hadîs-i kudsîde de, "Evliyâm öyle kullarımdır ki, benim zikrimle onlar hatırlanırlar, onların zikriyle (hatırlanmasıyla) ben atırlanırım" buyurulmuştur.