"Allah bizimledir!"

Enes bin Malik buyurdu ki: "Resul aleyhisselam, insanların en güzeli, en cömerdi ve en şecaatlisi idi. Uhud Savaşında Kureyş müşriklerinden Übeyy bin Halef "Muhammed nerededir?" diyerek soruyordu. "Ya Muhammed! Sen kurtulursan, ben kurtulmayayım!" diyerek Peygamberimize gelip yetişti. Peygamberimizin yanında bulunan Sahabileri "Ya Resulallah! İçimizden birisi dönüp onu karşılasa, olmaz mı?" dediler. Peygamberimiz "Bırakınız gelsin o!" buyurdu. Übeyy bin Halef, Peygamberimizin yanına kadar geldi. Eshabı, dayanamayarak, onun önünü kesmek istediler. Peygamberimiz "Geri durunuz!" buyurdu. Peygamberimizin, o sıradaki celadeti hiç kimsede yoktu. Peygamberimizin bu halini görünce, Übeyy bin Halef, dönüp kaçmağa başladı. Peygamberimiz "Ey yalancı! Nereye kaçıyorsun?!" diyerek seslendi ve onu, boynunun, miğferle zırh gömleğinin yakası arasındaki kısmından vurup yaraladı. Übeyy bin Halef, sığır gibi böğürerek atından yere yuvarlandı! Kendisinin, kaburga kemiklerinden bazısı da kırıldı. Müşrikler, onu ordugahlarına götürdüler. Übeyy bin Halef'in yarasının kanı çıkmıyordu. Fakat ağrısı, dayanılacak gibi değildi. Bunun için, Übeyy bin Halef "Vallahi, Muhammed beni öldürdü!" dedi. Arkadaşları "And olsun! Sen aklını gayb etmişsin! Vallahi, sendeki yaranın hiç ehemmiyeti yok!" dediler. Übeyy bin Halef ise "O bana, Mekke'de 'Seni ben öldüreceğim!' demişti. Vallahi, benim üzerime tükürse yine, beni muhakkak o öldürür!" dedi. Arkadaşları "Ey Ebu Amir! Vallahi senin yaran mühim değildir. Eğer bu sendeki yaranın aynı herhangi birimizde olsaydı, bize hiçbir sıkıntı vermezdi. Biz, ona aldırış bile etmezdik" diyerek teselli etmeğe çalışıyorlardı. Fakat, o "Lat'ü Uzza'ya yemin ederim ki: Eğer bende olan bu yara, Ülmecaz Panayırı halkında olsaydı, hepsi de, çoktan ölüp giderlerdi! O, bana "Seni ben öldüreceğim!" demedi mi? Değil ben, bütün Rebia ve Mudarlar halkı da olsa, muhakkak onları da öldürürdür O!" diyordu. Übeyy bin Halef, Mekke'ye altı mil uzaklıkta bulunan Serif'e gelince, öldü...