Anmaktan gafil olmazlardı

Allah adamları, hiçbir yerde Allah'ı anmaktan, Resûlüne salat ve selamdan gafil olmazlardı. Zira onlar, Peygamber efendimizin şu hadis-i şerifleriyle amel ediyorlardı: "Bir meclisteki topluluk, Allah'ı anmadan, Resulüne salât ü selâm getirmeden oradan dağılacak olursa, bu onlar için bir vebal ve noksanlıktır!" "Ehl-i cennet, dünyada iken Allah'ı zikretmeden geçirdikleri bir saatten başka bir şeye hasret duyacak değillerdir." Hasan-ı Basrî hazretleri derdi ki: Allahü teâlâ âyeti kerimede, "Siz beni zikredin ki ben de sizi zikredeyim." (Bakara, 152) buyurmakla şüphesiz biz kulları hakkında kolaylık murad etmiştir. Eğer Hak teâlâ, haccın edası için kullarını Kâbe'ye çağırdığı gibi, yüce zâtını anmamız için de bir yer tayin etmiş olsaydı, yüz senelik bir mesafede olsa bile, oraya gitmemiz üzerimize vacip olurdu. Hamdolsun Allah'a ki, kullarına kolaylık murad etmiştir! Fudayl bin İyad buyurdu ki: "Meclislerinizde halkı andığınız zaman Hakk'ı da anınız. Çünkü Hak teâlânın anılması, halkı anma hastalığının devâsıdır!" İbrahim bin Ethem hazretleri kendisiyle sohbet etmeyi isteyen kimselerin talebini, Allah'ı anmaktan gafil olmamak şartıyla kabul ederdi. Atâ es-Sülemî de şöyle buyururdu: "Zulmetmiş bir kimsenin, tevbe ve istiğfar etmeden zikre başlaması lâyık değildir. Çünkü zulmünde ısrar eden bir zâlim, Allah'ı andığı zaman Allah ona lânet eder." Selefi salihin, her ne zaman Allah'ı anmak isteseler, önce tevbe ve istiğfar ederlerdi. Çünkü onlar, bir mekruhu irtikab etmek, gafil bulunmuş olmak, kötü bir şey hatırlamak kabilinden de olsa nefislerine zulmetmiş olmaları ihtimalini daima göz önünde tutarak tedbirli ve ihtiyatlı davranırlardı. Ebü'l-Melîh hazretleri Allah'ı zikrettiği zaman engin bir sürur duyardı. Ve derdi ki: "Benim bu sürurum ancak, Allah'ın beni zikretmesi ile hasıl olmaktadır. Çünkü Allahü teâlâ; "Beni zikredin ki ben de sizi zikredeyim" buyuruyor. Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr