"Beni mahcup etmeyin!"

Misafir olarak, genç erkek kılığında gelen Cebrail, İsrafil ve Azrail aleyhimüsselâmı Hazreti Lût kabul edeceğini söyledi. Ancak azgın ve sapıtmış olan kavminden, genç ve güzel yüzlü olan bu misafirlere bir zarar geleceği endişesiyle içi sıkıldı. Sonra onlara; "Nereden geldiniz" diye sorunca, melekler; "Uzak yoldan geldik" dediler. Allahü teâlâ meleklere; Lût kavminin kötülükleriyle ilgili, Lût aleyhisselâmın dört defa şahitlik etmesini beklemelerini emretmişti. Lût aleyhisselâm, "Bu kavmin azgınlık ve sapıklıklarını biliyor musunuz?" diye sordu: Bu söz üzerine Cebrail aleyhisselâm diğer meleklere dönerek, "Bu birinci şehadetidir" dedi. Melekler, Lût aleyhisselâma, kavminden şikâyetini dinlemek için tekrar dediler ki: - Ya Lût! Biz senin misafiriniz. Kavminin azgınlıkları nedir, anlat! - Yeryüzünde bu belde ahalisinden daha azgın ve şerli bir kavim yoktur. Onlar livata ederler, Allahü teâlâ onlara lânet etsin! Bunun üzerine Cebrail aleyhisselâm diğer meleklere dönerek; "Bu ikinci şehadetidir" dedi. Lût aleyhisselâm insan kılığındaki meleklere, "Şurada karanlık bastırıncaya kadar oturunuz. Sonra şehre girersiniz ve sizin geldiğinizi kimse hissetmez. Çünkü, bu kavim çok azgındır. Allahın lâneti onların üzerine olsun!" dedi. Cebrail aleyhisselâm tekrar diğer meleklere yönelip; "Bu üçüncü şehadetidir" dedi. Bir müddet sonra Lût aleyhisselâm önde, onlar arkada yürüyerek, Hazreti Lût'un evine geldiler. Hazreti Lût onları içeri alıp kapısını kilitledi. Daha sonra hanımını çağırıp, ona, "Bunlar benim misafirlerimdir. Bu hususu gizli tut, kimseye söyleme!" tembihinde bulundu. Hanımı bu hususu gizleyip kimseye söylemeyeceğine söz vermesine rağmen, hıyanet ederek, evlerinde misafir olduğunu kavmine haber verdi. Böylece Hazreti Lût'un evine misafir geldiğini öğrenen zâlimler, bu haberi bir anda her tarafa yaydılar. Süratle toplanıp Hazreti Lût'un evine geldiler. Evin etrafını çevirdiler. Hazreti Lût'u dışarıya çağırıp, misafirlerini kendilerine teslim etmesini istediler. Misafirlere de kötü fiillerini yapmak istediklerini açıkça söylediler. Kavminin bu isteği karşısında, Lût aleyhisselâmın içi sıkıldı, çok sıkıntıya düştü. Onlara nasihat etmeye çalışarak dedi ki: "Ey kavmim! Bunlar benim misafirlerimdir. Onlara karşı beni mahcup etmeyin. Allahtan korkun!"