Deveyi kestiler!

Salih aleyhisselamın devesini kesmek isteyen dokuz kişi plânları gereği, devenin geçeceği yolda pusuya yattılar. Deve yaklaşınca, Mısda bir ok atıp, deveyi yaraladı ve yere düşürdü. Kıdar ve yanındakiler de üzerine atılıp boğazladılar. Kur'an-ı kerimde A'raf suresinin 77. ayet-i kerimesinde mealen şöyle haber verilmektedir: "Semud kavmi o deveyi kestiler. Rablerinin emrine uymayıp isyan ettiler." Hazreti Salih'in; "Deveyi kendi hâline bırakın, yesin, içsin" emrine karşı gelip taşkınlık yaptılar. Devenin yavrusunu da yakalayıp öldürdüler. Semudlular devenin etlerini pay ettiler ve pişirip yediler. O zaman kuşlar ve yırtıcı hayvanlar dile gelerek, "Şimdi Semud kavmi helâk oldu. Rabbimizin emrine karşı gelip isyan ettiler" diye çağrıştılar. Salih aleyhisselam durumu öğrenip, müminlerle birlikte oraya gitti. Devenin hâlini görünce, çok üzüldü. Hazreti Salih'in gözyaşları mübarek sakallarına aktı ve "İlâhi! Ahir zamanda gönderilecek, âlemlere rahmet olacak olan Muhammed Mustafa hakkı için kavmime hidayet eyle" diye duâda bulundu. Semud kavminin azgın müşrikleri, deveyi kestikten sonra, işi büsbütün azıtarak alaya, hakarete başladılar ve dediler ki: "Ey Salih! Eğer gönderilen peygamberlerden isen, bize vadettiğin azabı getir! " Salih aleyhisselam kavmine buyurdu ki: "Ey kavmim! Ben size Rabbimin risaletini tebliğ ettim ve size nasihat ettim. Lâkin siz nasihat edenleri sevmezsiniz! Ey kavmim! Niçin tövbeden evvel azabın gelmesinde acele edersiniz? Niçin Allahü teâlâdan magfiret isteyerek iman etmezsiniz? Keşke Allahü teâlâya istigfâr etseniz de merhamet olunsanız. Zira azap geldiğinde tövbe kabul olmaz." Müşrikler Hazreti Salih'in şefkat ve merhamet dolu nasihatlerine karşı dediler ki: "Ey Salih! Biz seninle ve sana tâbi olan müminlerle uğursuzluğa uğradık. Sen bu dini ortaya attığından beri, bizim başımız beladan kurtulmuyor. Sen böyle bir din getirmeden önce, bu belalardan hiçbirisine maruz kalmazdık. Allahü teâlâ Hazreti Salih'e vahiy gönderip, "Kavmine azabın geleceğini bildir!" buyurdu.