"Elbette müminler kardeştir"

Resûlullah "sallallahü aleyhi ve sellem" bütün müminlerin babasıdır. Nitekim Hak teâlâ Ahzâb sûresi, altıncı âyet-i kerîmesinde "Peygamber, müminlerin kendi nefslerinden üstündür. Zevceleri müminlerin anneleridir..." buyurmaktadır. Yani, Peygamberimiz, müminler hakkında tasarrufta kendi nefslerinden evladır, buyurdu. Bunun için Hak teâlâ Hücurât sûresi, onuncu âyet-i kerîmesinde "Elbette müminler kardeştir. O halde kardeşlerinizin arasını ıslah ediniz..." buyurmuştur. Melekler, birbirinin din kardeşi olan müminlere istiğfâr ederler. Nitekim Mü'min sûresi, yedinci âyet-i kerîmesinde "Arş'ı taşıyan ve onun etrâfında olan melekler Rablerine hamd ederek onu tesbih eder ve müminlere istiğfâr ederler..." buyurulmakdadır, Şûrâ sûresi, beşinci âyet-i kerîmesinde de "Melekler rablerine hamd ve yeryüzünde olan müminlere istiğfâr ederler" buyurulmaktadır. Ahzâb sûresi altıncı âyet-i kerîmesinde "Akrabâ olanlar, Allah Kitâbına göre [mîrâs bakımından] birbirlerine mümin ve muhâcirlerden dahâ yakındırlar..." buyurulmaktadır. Ayrıca Resulullah "sallallahü aleyhi ve sellem" (Süleymân bin Âmir'in "radıyallahü anh" rivâyetiyle) "Fakîre verilen sadakaya bir sevâb verilir. Yakın akrabâya verilen sadakaya ise, sadaka ve sıla olmak üzere iki sevâb verilir" buyurmaktadır. Burada, zikredilen nesebden akrabâlık ve diğer hakların hepsinde Müslüman olma şartı vardır ve her yerde islâm mu'teberdir. Âyet-i kerîmede, Müslüman olan akrabâ nesebden akrabâ olmayan mümin ve muhâcirlerden daha yakındırlar ve mîrâsta öne geçerler demektir. Hadîs-i şerîfte de müslüman olan yabancı fakîre bir sevâb, akrabâ olan Müslüman fakîre verilen sadakaya iki sevâb verilir. Baba kâfir olsa nafakası üzerine vâcibdir. Ama onunla dost olması ve muhabbeti lâzım değildir, hattâ ondan uzak durması lâzımdır. Allahü teâlâ Tevbe sûresi, yüzonüç ve yüzondördüncü âyet-i kerîmelerinde "Peygamber ve müminlerin, müşrikler için, akrabâ olsalar da, Cehennemlik oldukları belli olduktan sonra istiğfâr etmeleri olmaz." buyurmaktadır.