"Ey Bilal, beni ferahlandır!"

İmam-ı Rabbani hazretleri Mektubat kitabında buyuruyor ki: İbadetlerden zevk duymak ve bunların yapılması güç gelmemek, Allahü tealanın en büyük nimetlerindendir. Hele namazın tadını duymak, nihayete yetişmeyenlere nasib olmaz. Namazların hepsinde hasıl olan lezzetten, nefse bir pay yoktur. İnsan bu tadı duyarken, nefsi inlemekte, feryat etmektedir. İyi biliniz ki, dünyada namazın rütbesi, derecesi, ahirette, Allahü tealayı görmenin yüksekliği gibidir. Dünyada insanın Allahü tealaya en yakın bulunduğu zaman, namaz kıldığı zamandır. Dünyadaki bütün ibadetler, insanı namaz kılabilecek bir hale getirmek içindir. Asıl maksat, namaz kılmaktır. Bilmelisiniz ki, namaz bütün ibadetleri kendisinde toplamıştır. İslamın beşte bir parçası ise de, bu toplayıcılığından dolayı, yalnız başına, Müslümanlık demek olmuştur. İnsanı Allahü tealanın sevgisine kavuşturacak işlerin birincisi olmuştur. Âlemlerin efendisi ve Peygamberlerin en üstünü olana mirac gecesi, Cennette nasib olan rüyet şerefi, dünyaya indikten sonra, dünyanın haline uygun olarak kendisine yalnız namazda müyesser olmuştur. Bunun içindir ki, "Namaz müminlerin miracıdır" buyurmuştur. Bir hadis-i şerifte, "İnsanın Allahü tealaya en yakın olması namazdadır" buyurmuştur. "KALBİMİN NEŞESİ" Namaz, üzüntülü ruhlara lezzet vericidir. Namaz, hastaların rahat vericisidir. Ruhun gıdası namazdır. Kalbin şifası namazdır. "Ey Bilal, beni ferahlandır!" (diye ezan okumasını emir buyuran) hadis-i şerifi, bunu göstermekte, "Namaz, kalbimin neşesi, gözümün bebeğidir" hadis-i şerifi, bu arzuya işaret etmektedir. Namazın hakikatini anlayamayanlardan birçoğu da, ızdırablarını teskin ve ruhlarını ferahlandırmayı, sima ve nağmede, yani musikide, vecde gelmekte, kendinden geçmekte aradı. Maksadı, maşuku, musiki perdelerinin arkasında sandı. Bunun için raksa, dansa sarıldılar. Halbuki, hadis-i şerifte "Allahü teala haramda şifa tesiri yaratmamıştır" buyurulmuştur. Kamil bir Müslüman, namaza durunca, sanki dünyadan çıkıp ahirete girer. Bu dünyada hasret ve firak ateşi ile yanan susuzlar, ancak namaz çeşmesinin hayat suyu ile serinleyip rahat bulur. Allahü tealanın Peygamberi buyurdu ki: "Bir mümin namaz kılmaya başlayınca, Cennet kapıları onun için açılır. Rabbi ile onun arasında bulunan perdeler kalkar. Cennette olan huriun onu karşılar. Bu hal, namaz bitinceye kadar devam eder" Bu zamanda insanların çoğu namaz kılmakta gevşek davranıyor. Tumaninete ve tadili erkana ehemmiyet vermiyorlar. Peygamberimiz, "En büyük hırsız, kendi namazından çalan kimsedir" buyurdu. Ya Resulallah! Bir kimse, kendi namazından nasıl çalar? diye sordular. "Namazın rüküunu ve secdelerini tamam yapmamakla" buyurdu. Bir defa da buyurdu ki, "Sizlerden biriniz, namaz kılarken, rüküdan sonra tamam kalkıp, dik durmadıkça ve ayakta, her uzuv yerine yerleşip durmadıkça namazı tamam olmaz", "İki secde arasında dik oturmadıkça, namazınız tamam olmaz." NAMAZSIZ DİN OLMAZ! Ebu Hüreyre hazretleri buyurdu ki: "Altmış sene, bütün namazlarını kılıp da, hiçbir namazı kabul olmayan kimse, rükü ve secdelerini tamam yapmayan kimsedir." Bir mümin namazını güzel kılar, rükü ve secdelerini tamam yaparsa, namaz sevinir ve nurlu olur. Melekler, o namazı göğe çıkarır. O namaz, namazı kılmış olana, iyi dua eder ve sen beni kusurlu olmaktan koruduğun gibi, Allahü teala da, seni muhafaza etsin, der. Namaz güzel kılınmazsa, siyah olur. Melekler o namazdan iğrenir. Göğe götürmezler. O namaz, kılmış olana, fena dua eder. Sen beni zayi eylediğin, kötü hale soktuğun gibi, Allahü teala da, seni zayi eylesin, der. O halde, namazları tamam kılmaya çalışmalı, tadili erkanı yapmalı, rüküu ve secdeleri iyi yapmalıdır. Namazını devamlı, doğru ve tam olarak kılan kimse, dinini kurmuş, İslam binasını ayakta durdurmuş olur. Namazı kılmayan, dinini ve İslam binasını yıkmış olur. Peygamberimiz buyurdu ki: "Dinimizin başı, namazdır." Başsız insan olmadığı gibi, namazsız da din olmaz.