Hz. İlyas ve Hz. Hızır

İlyas aleyhisselâm, halkın tekrar eski sapıklıklarına dönmeleri, kendisine isyan etmeleri sebebiyle Balbek'ten ayrıldıktan sonra, Allahü teâlânın emirlerini insanlara bildirmek ve imanı yaymak için dolaşırken, yolu bir köye düşmüştü. Bu köydeki insanlara nasihatte bulunup, iman etmeye davet etti. Bunun üzerine halk, onu sevip köylerinde bir müddet kalmasını istediler. Kabul etti ve İsrailoğullarından ihtiyar bir kadının evine misafir oldu. Bu kadının hasta bir oğlu vardı. Kadın, oğlunun hastalıktan kurtulması için İlyas aleyhisselâmdan, Allahü teâlâya dua etmesini istedi. İlyas aleyhisselâm abdest aldı ve iki rekât namaz kıldıktan sonra, çocuğun şifa bulması için dua etti. Allahü teâlâ duasını kabul buyurup, hastaya şifa ihsan eyledi. Bu çocuğun ismi Elyesaidi. İyileştikten sonra, İlyas aleyhisselâmın yanından hiç ayrılmadı. Ondan Tevrat'ı öğrendi. Elyesa, İlyas aleyhisselâmdan sonra İsrailoğullarına peygamber olarak gönderildi. İlyas aleyhisselâmın peygamberliği, Kur'an-ı kerimde bildirilmiş olup, bu husustaki ayet-i kerime mealen şöyledir: (İlyas da, şüphe yok ki, gönderilmiş peygamberlerden idi.) [Saffat 123] (İlyas aleyhisselâmın Hızır aleyhisselâm ile buluştukları rivayet edilmiştir. Bu sebeple, bilhassa Anadolu'da halk, Hıdrellez denilen bir günde kırlara çıkarak, gezip eğlenmeyi âdet hâline getirmiştir. Bu günün dinî bir hüviyeti ve kudsiyeti yoktur. Dinimizde bildirilen mübarek gün ve geceler Hicri yıla göredir. Hıdrellezin hicri yıla göre olan aylarda ve günlerde olmaması da bunun dini bir gün olmadığını göstermektedir. Soğuk ve bahar mevsiminde insanların açık havaya ve yeşilliğe çıkma arzuları, Hızır ile İlyas'a (aleyhimesselâm) duyulan sevgi ve saygı ile birleştirilerek böyle bir âdet ortaya çıkmıştır. İslâmiyet, Hızır ve İlyas'ın Allahü teâlânın sevdiği kullarından olduğunu haber veriyor. Fakat onlar adına mukaddes bir gün tayin edildiğini bildirmiyor. Âdet olarak yapılan şeyler dine ters düşmezse, yani dinin emirlerinin yapılmasına engel değilse ve dinin yasak ettiği şeylerin yapılmasına sebep olmazsa, en önemlisi de buna bir kudsiyet verilmemişse bir zararı yoktur.)