Hz. Musa'nın duası...

İsrailoğulları, Musa aleyhisselamın emrine itiraz edince, Yûşa bin Nûn ve Kâlib bin Yuknâ İsrailoğullarını söz dinlemeye teşvik ederek dediler ki: "Onlara anîden baskın yapın! Böyle yaparsanız galip olursunuz. Hakiki iman sahibi iseniz, Allahü teâlâya güvenin! Zalim ve zorba diye insanlardan korkmayın!" Bu iki zat, İsrailoğulları içindeki kabilelerden, Erîha beldesindeki kimseler hakkındaki haberleri duyanlara, korkulacak bir şey olmadığını bildirdiler. Allahü teâlânın yardım ve inayetiyle Erîha'nın fethedileceğini söyleyerek, Hazreti Musa'ya yardımcı olmaya çalıştılar. İsrailoğulları, gitmeyeceklerini söylemekle de kalmayıp, içlerine düşen korku sebebiyle, ağlayıp sızlamaya, feryat etmeye başladılar ve dediler ki: "Keşke Mısır'da kalsaydık. Orada ölseydik. Yahut burada, şimdi bulunduğumuz yerde ölsek de, Allahü teâlâ bizi o zalimlerin, Amâlikalıların memleketine sokmasa. Yoksa oraya girersek, kendimiz öldüğümüz gibi, kalan her şeyimiz de onlara ganimet olur, yazık olur." İsrailoğulları yıllarca kendilerini Mısır'da gördükleri zulümden kurtaracak kurtarıcıyı beklemişlerdi. Şimdi ise en ufak bir zorlukta ona zorluk çıkartıyor, eski gördükleri zulümleri unutmuş görünüyorlardı. Bu durum, tarih boyunca tekerrür etmiştir. İnsan feraha çıkınca, eski sıkıntılı günlerini çabuk unutuyordu. İsrailoğullarının inat ve tuhaflıkları hatta küstahlıkları artarak devam ediyordu. Hazreti Musa'ya en olmadık sözleri söyleyerek, onu pek çok üzüyorlardı. Diyorlardı ki: - Siz ne kadar uğraşsanız ve gayret sarfetseniz yine boşuna... O zorbalar orada bulundukça biz oraya gitmeyiz. Şayet çok istiyorsan Rabbinle beraber sen git. İkiniz onlarla savaşın. Bizi sorarsanız, biz burada kalacağız. Sadece Hazreti Harun, Kâlib bin Yuknâ, Hazreti Yûşa ve pek az kimse, onların bu hareketlerinin yanlış olduğunu söylüyordu. Hazreti Musa, onların bu sözlerine çok üzüldü ve gadaplandı. Şöyle dua etti: "Ya Rabbi! Ben kendimden, kardeşim Harun'dan ve bana tâbi olanlardan, dinde benimle kardeşlik edenlerden başkasına sahip olamıyorum. Söz geçiremiyorum. Artık sen, bizimle bu fasıklar topluluğunun arasını ayır!"