İbadetlerden tat alınabilmesi için

Kalbin incelip yumuşaması ve saflaşması ibadet zevkini artırır. Bu incelmeyi sağlayan en büyük ve en açık sebepse midenin dolu olmamasıdır. Ebu Süleyman Dârânî şöyle buyurdu ki: "Nezdimde ibâdetin en tatlı olduğu zaman, karnımın belime yapıştığı zamandır. Kişi acıktığı ve susadığı zaman kalbi saflaşır ve incelir. Midesi dolu ise körleşir ve katılaşır." Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri şöyle demiştir: "Bir insan, kendisiyle göğsü arasına bir yemek torbası asar ve buna rağmen ibadetin tadına ermek ister!" Bu bakımdan kalbin ibadetlerden zevk alıp etkilenmesi, fikrin müyesser olmasının ve marifetin elde edilmesinin ötesinde bir hakikattir. Fazla yemek, oburluk, Allah'tan gafil olmanın ve haddi aşmanın kaynağı ve başlangıcıdır. Bu bakımdan nefis, açlıkla uysallaşıp kırıldığı gibi hiçbir şeyle uysallaşıp kırılmaz. Aç kalan nefis, sahibine karşı sakinleşir ve ondan korkar. Acizliğini ve zelilliğini anlar; zira kuvveti zayıflamış, elinden kaçan birkaç lokma yüzünden hileleri oldukça daralmış, içemediği bir yudum sudan dolayı da dünya kendisine zindan kesilmiştir. İnsanoğlu nefsinin zelilliğini ve âcizliğini anlamadıkça Mevlâsının izzet ve kahrını göremez. İnsanoğlunun saadeti ancak daimi olarak nefsinin zillet ve acziyetini anlayıp, Mevlâsının izzet, kudret ve kahrını bilmesindedir. Bu bakımdan insanoğlu daima aç, mevlâsına muhtaç ve mecbur olduğunu bilmeli ve bundan zevk almalıdır. Bunun içindir ki kendisine dünya ve hazineleri sunulduğunda Resulullah Efendimiz şöyle buyurmuştur: "Hayır, istemem. Bilakis bir gün aç, bir gün tok olmak isterim. Aç kaldığım zaman sabreder, Mevlâma yalvarırım. Tok olduğum zaman da Allah'a şükrederim." Az yiyen Cehennem kapılarından birini kapatmış olur. Cehennem kapılarından birini kapatan kimse, cennet kapılarından birini açmıştır; çünkü bu ikisi, tıpkı batı ile doğu gibi karşıttır. Bu bakımdan onların birine yaklaşmak, diğerinden uzaklaşmak demektir... > Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr