"İktisâda riayet eden fakir olmaz"

Abdullah ibn-i Mes'ud hazretlerine Resûlullah sorulduğu zaman tir tir titrer ve ter içinde kalırdı. Çünkü O'nun hakkında yanlış bir şey söylemekten korkardı. Konuşurken gayet yavaş, ihtiyatlı, ağır ağır ve sözlerini düşünüp tartarak konuşurdu. Vücudları çok zayıf, bacakları ince idi. Resûl-i Ekrem, bir gün Eshâba hitâben: "Siz İbn-i Mes'ud'un vücutca zayıf olduğuna bakmayın, mizânda hepinizden ağırdır" buyurdular. Hikmetli veciz sözleri çoktur. Bunlardan bazıları: "İnsana helaldan olan fakirlik hali, haramdan gelen zenginlikten hayırlı olmadıkça, imânın hakikatine vâsıl olamaz." "Kâmil insan, övüldüğü veya kötülendiği vakit hali değişmeyendir" "Hayır eken büyük mahsul alır. Şer eken nedâmet biçer. "Dünyada büyük fenâlık şirret-i lisandır (kötü dilli olmak) " "Sıkıntısı olan kimse, çok istiğfâr okusun." "Bir gün Peygamber efendimiz bize bir doğru çizgi çizdi ve "Bu, insanı Allahü teâlânın rızâsına kavuşturan doğru yoldur" buyurdu. Sonra, bu hattın iki tarafına, balık kılçığı gibi, eğik çizgiler çizip, "Bunlar da, şeytanların saptırdığı yollardır" buyurdu. O halde, bir kimse Peygamberlere, sünnete tabi olmadan, doğru yolda yürümek isterse, muhakkak eğri yola sapar. Eğer eline bir şeyler geçerse istidracdır. Ya'nî sonu zarar ve ziyandır. Peygamber efendimizden bizzat işiterek bildirdiği hadîs-i şerîflerden bazıları da şunlardır: "İktisâda riayet eden fakir olmaz." "Said olan kimse başkalarından nasihat alandır." "Dünyayı âhirete tercih eden kimseye Allahü teâlâ üç tane belâ verir: Kalbinden hiç çıkmayan sıkıntı, hiç kurtulamayacağı fakirlik ve doymak bilmeyen hırs." "Allahü teâlâ dünyayı, sevdiğine de sevmediğine de verir. Âhireti ise ancak sevdiğine verir." "İki şeyden birine kavuşan insana gıbta etmek, buna imrenmek yerinde olur. Allahü teâlâ bir kimseye İslâm ilimlerini ihsan eder ve bu da her hareketini, bilgisine uygun yapar. İkincisi, Allahü teâlâ, birine çok mal verir. Bu kimse de malını Allahü teâlânın razı olduğu, beğendiği yerlerde harcar."