"İman edenlere mani olmayın!"

Şuayb aleyhisselâm kavmini davetten geri durmuyor, onlara nasihati hiç bırakmıyordu. Kavmi, iman etmedikleri gibi, imana gelenlere de mâni oluyorlardı. Bu duruma çok üzülen Şuayb aleyhisselâm onlara şöyle diyordu: - İman etmek için gelenlerin yolları üzerine oturup, onları eziyet tehdidi ile korkutarak, Allahü teâlâya iman etmelerine mâni olmayın! Eğri yola gitmelerini talep etmeyin! Sizin sayınız ve malınız az iken, sizi mal ve evlât ile çoğaltan Allahü teâlâyı zikredin! Sizden önceki ümmetlerden bozgunculuk edenlerin akıbetlerinin ne olduğuna, Allahü teâlânın onları nasıl helâk ettiğine bakın ve ibret alın! Eğer içinizden bir kısmı benimle gönderilen şeye iman eder ve bir kısmınız inkâr ederse, Allahü teâlâ aramızda hakkı ortaya çıkarmak için, bâtıl yolda olanları helâk etmek suretiyle hükmedinceye kadar sabredin! O, hâkimlerin en hayırlısıdır. Şuayb aleyhisselâm sözleri ile kâfirlere gelecek azabı bildirmiş ve müminlerin de sabretmesini istemiştir. Kâfirler, Hazreti Şuayb'ın bu güzel nasihatlerini yine dinlememişler; kibirlenerek bildirdiklerine inanmayı hakaret saymışlar; kendi dinlerine uymadıkları takdirde, Hazreti Şuayb'ı ve ümmetini memleketlerinden kovacakları tehdidini savurmuşlardı. Hazreti Şuayb'ın kavmi, iman etmeyi kibirlerine yediremeyen reisleri aracılığıyla dediler ki: - Ey Şuayb! Seni ve sana iman edenleri, seninle beraber beldemizden çıkarırız veyahut kat'î surette bizim milletimize dönersiniz. Şuayb aleyhisselâm şöyle cevap verdi: - Muhakkak ki, Allahü teâlâ bizi hak dinle şereflendirip, bâtıl dininizden kurtardıktan sonra, sizin milletinize dönersek, Allahü teâlâya yalan yere iftira etmiş oluruz. Dininize dönmek bize mümkün olmaz. Rabbimizin ilmi her şeyi ihata etmiş, kuşatmıştır. Bizi imanda sabit kılması, yakine ulaştırması hususunda ancak Allahü teâlâya tam tevekkül ettik. Ya Rabbi, bizimle kavmimiz arasında hak ile hüküm ver! Sen hükmedicilerin hayırlısısın! Hazreti Şuayb'ın bu hususları söylemekten kasdı şuydu: "O sapık dine dönüldüğü takdirde, Allahü teâlânın ortağı ve benzeri olduğunu iddia etmiş olmak lâzım gelir. Hakiki olan İslâm dini terkedilip de bâtıla nasıl itikad edilir?" Şuayb aleyhisselâm, kavminin iman etmesinden ümidini kesince, Allahü teâlâya duâ etti. Hazreti Şuayb'ın duâsı, Kur'an-ı kerimde şöyle bildirilmektedir: (Ya Rabbi, bizimle kavmimiz arasında hak ile hüküm ver! Sen hükmedicilerin hayırlısısın...) [A'râf 89]