İnsanların en hayırlıları

Hazreti Ebüdderdâ, Süveyde bin Akîk'ten rivâyet eder. Süveyde der ki: Hazreti Ali'ye söyledim. Ben bir kavim üzerine uğradım ki, Ebû Bekr ve Hazreti Ömer'i tenkit ederler. Eğer onlar senin kalbinde olanı bilseler idi, buna cür'et edemezlerdi. Hemen Aliyyül mürtedâ buyurdu ki: "Onlar hakkında kalbimde iyilik ve güzellikten başka birşey bulundurmaktan Allahü teâlâya sığınırım." Sonra kalktı. Mubârek gözleri yaş ile doldu. Elimi tuttu. Ağladığı hâlde gelip, minbere çıktı. Elinde beyaz ve güzel bir nesne tuttuğu hâlde, bir beliğ ve muhtasâr hutbe okudu. Buyurdu ki: "Nedir o kavimlerin hâli ki, Kureyş'in iki seyyidini kötü zikrederler. Ve bana zannederler o şey ile ki, ben o şeyden pâkım. Ve onların dediklerinden berîyim. Ve onların dedikleri üzerine, onları Allah hakkı için cezâlandırırım. Her kim ki o ikisini sever. Muhakkak beni sever. Her kim o ikisine buğz eder; bana buğz eder. Ben ondan berîyim. Bilmiş olunuz ki, muhakkak cümle insanların hayırlısı bu ümmette, Peygamberlerden sonra Ebû Bekr-i Sıddîk'tır. En önce Müslüman olan odur. Resûlullah Efendimize ondan sevgili yoktur. En sevdiği odur. Allahü teâlâ indinde bu ümmetin en mükerremi odur. Bu ümmette Peygamberlerden sonra ondan efdal ve ondan hayırlı kimse olmadı. Dünyada ve âhirette ondan sonra bütün insanların hayırlısı Ömer-ül Fârûk'tur. Ondan sonra Osmân-ı Zinnûreyn'dir. Ondan sonra benim. Allahü teâlâya kendim için ve bütün Müslümanlar için istigfâr ederim..." Hazreti Ali rivâyet buyurmuşlardır. Hazreti Ebû Bekr, Ömer ve Osmân "radıyallahü teâlâ anhüm" Efendilerimize uygun olmayan sözler söyleyen bir kimse vardı. Bir gün yüzünde bir yara peydâh oldu. O yara giderek büyüdü ve yüzünün tamamı kara oldu. Her türlü ilâcı denediler, şifâ bulmadı. Bütün insanların yanında rüsvay oldu. Sonra bu şekilde öldü. Ali bin Ebî Tâlib, ikrâm ve ihsân sâhibi dördüncü sevgilidir. Dindeki müşkiller onunla çözülmüştür. Kardeşlik mesnedinin seyyidi odur. Fütüvvet sofrasını o kurmuştur. Neseb-i şerîfleri Ali bin Ebî Tâlib bin Abdülmüttalib, Resûlullah Efendimizin neseb-i tâhirlerine ikinci atada birleşir ki, Abdülmüttalib'dir. Neseb cihetinden bundan yakın yoktur. Ammâ, üstünlük sırası, hilâfet sırasıdır...