"İsraf etme ey oğul!.."

Osmân Bey, vefâtına bir yıl vardı ki, yine, Nasîhatte bulundu oğlu "Orhan Bey"ine. Buyurdu ki: (Ey oğul, devletinde bulunan, Bedende güç ve kuvvet mesâbesinde olan, Hakîkî âlimleri, ilim adamlarını, Edib ve yazarları ve san'at erbâbını, Yeterince gör gözet, imkân ver ellerine. İkrâm ve ihsânlarda bulun kendilerine. Hem başka ülkelerde bir islâm âliminin, Olduğunu duyarsan bir "Velî" ve "Ârif"in, O ilim erbâbını, uygun şekilde yine, Dâvet eyle ve getirt kendi memleketine. Ve onlara, her türlü imkânı tanıyarak, Ülkene yerleştir ki el üstünde tutarak, Hükümet eylediğin sürece bu ulemâ, Sâyesinde, işlerin otursun bir nizâma. Ey oğlum, sakın ola, orduna, askerine, Bakıp da, mağrur olma hem de zenginliğine. "İslâm âlimleri"ne hürmet et, saygı göster. Onlara, sarayında husûsî, özel yer ver. Sana ibret olsun ki babanın işbu hâli, Zayıf, güçsüz, mecalsiz bir karınca misâli, Hiç de lâyık değilken, buraya kadar geldim. Rabbimin, nice nice ihsânlarına erdim. Sen de, benim uyduğum, mutlak tâbi olduğum, Nizâmı uygula ki, tek arzum budur oğlum. Yüce "islâm dîni"ni, onun mensuplarını, Koru ve himâye et itâatkâr halkını. Allahın hukûkuna, eyle mutlak riâyet. Emrinde olanların hukûkunu da gözet. Dînin tâyin ettiği gelirin her ne ise, Onunla kanâat et, o kâfi gelir size. Hem devletin zarûrî ihtiyacı olmadan, Uzak dur lüzumsuz ve fuzûlî sarfiyâttan. Sen de, senden sonraki nesillere, böylece, Nasîhatte bulun ve tembih eyle iyice. Tebana, adâletle ve hep ihsânla davran. Ve aslâ haksızlığa ve zulme verme meydan. Bir işe girdiğinde, gevşeklik yapma aslâ. Sığın Hak teâlânın yardımına ihlâsla. Tebanı, düşmanların, bâgî ve zâlimlerin, Zulüm ve fesâdından, koru ve eyle emîn. Kimseye muâmele yapma haksız olarak. Yaptığın icraattan, hoşnut olsun cümle halk. Bir ni'met bil halkının gönlünü kazanmayı. Ganîmet bil onların duâsını almayı. Ve şuna, son derece dikkat eyle ki, sakın, Halkının, sana olan güveni sarsılmasın.)