İyilerin yolunda olan...

Önceki kavimlerden birinde bir adam vardı. Bu adam, doksan dokuz kişiyi öldürmüştü. Sonra çok pişman olup tövbe etmek isteyerek bir âbide vardı. Kendisinin doksan dokuz kişi öldürdüğünü, tövbe etse bunun makbûl olup olmayacağını sordu. Âbid ona, çok büyük günâh işlemiş olduğunu, binaenaleyh tövbesinin makbûl olmayacağını ifâde etti. Bunun üzerine ayağa fırlayan adam, bunu da öldürdü. Böylece, öldürdüğü kimselerin sayısı yüze çıktı. Adam oradan başka birine gitti. Yine, kedisinin yüz kişiyi öldürmüş olduğunu, tövbe etse kabûl olunup olunmayacağını sordu. Bu kimse ona şu cevabı verdi: - Şu ileride iki köy vardır. Birinin adı Busrî, diğerinin adı Kefre'dir. Birinci köyün ahâlisi Cennet ehlinin amelleriyle amel ederler. Orada başkaları eğleşmez. İkinci köyün ahâlisi Cehennemliklerin işledikleri amelleri işlerler. Orada da onlardan başkası eğleşmez. Eğer sen, birinci köye varır da onların işledikleri amelleri işlesen, tövbenin kabûl edileceğinden şüphe etme! Bunun üzerine adam, iyi ahlâklı insanların oturduğu köye gitmek üzere yola çıktı. Fakat henüz o köye varmadan ve iki köyün arasındayken eceli gelip öldü. Bu sırada onun rûhunun kabzedilmesi husûsunda azâb melekleri ile rahmet melekleri arasında ihtilâf çıkınca, Allahü teâlâ meleklerine buyurdu ki: - İki köy arasını ölçünüz. Hangisine daha yakınsa o köyün ahâlisinden kabûl edin! Ölçtüler. Ahâlisini güzel ahlâklı kişilerin teşkil ettiği birinci köye bir mil kadar daha yakın olduğu görüldü. Bunun üzerine o köyün ahâlisinden olan kişiler defterine yazıldı. Allahü teâlâ Kur'an-ı kerimde mealen, "Muhakkak ki, Allahü teâlâ, kendisine ortak koşanları bağışlamaz. Bu günahtan başkasını dilediği kimseden mağfiret buyurur (affeder)" (Nisa 6) "Kim ki bir kötülük yapar, yâhut kendine zarârı dokunacak bir şey işler de sonra Allahtan mağfiret talebinde bulunursa, o, Allahü teâlâyı çok affedici ve çok merhametli bulur." (Nisa 110) buyurmaktadır.