Kapıları herkese açıktı

İslâm büyükleri, gizliden gizliye kendilerine düşman oldukları halde dostluk gösterisinde bulunanlarla da münasebetlerini kesmezler idi. Böylelerinin ikiyüzlülüklerini bilmezlikten gelerek, onlarla oturup kalkarlar, onların kendilerine yaklaşma isteğini reddetmezlerdi. Belki gün gelir, ikiyüzlülüğü bırakır, samimi Müslüman olur, diye sabrederlerdi. Tabiî onlara karşı bir açık vermemeye, onlardan kendisine gelecek zararlara da son derece dikkat ederlerdi. O halde, bu kabil kimselerle oturup-kalkanların, büyüklerin bu ahlâkına bihakkın vakıf olmaları, ilm-i siyaseti, nerede nasıl davranacağını çok iyi bilmeleri ve bir açık vermemek için çok dikkatli olmaları gerekir. Onların zararlarından korunmaları gerekir. Yoksa sözde dost görünen herhangi bir münafık onun ufak bir yanlışına muttali olursa, orada burada onun hakkında ileri geri konuşmaya, ona zarar vermeye kalkar. Demek ki tam bir dirayet ve üstün bir basiret sahibi olmayanların, sadece sadakatine inandıkları kimselerle düşüp-kalkması lâzımdır. Aksi halde, dost görünen düşmanların şerrinden emin olamaz! Kendi ve ilmine güvenmeyenlerin rastgele insanlarla görüşmesi uygun olmaz. Bunların sadece iyi insanlarla görüşmesi gerekir. Bunun için akıllı, ilim sahibi, iyi ahlaklı, doğru sözlü, cömert ve günahlardan kaçan kimselerle görüşmeli, arkadaşlık etmelidir! Kur'an-ı kerimde, "Benim yolumda gidenlere uy!" buyuruluyor. (Lokman 15) Allahü teâlâ Hazreti Davud'a vahyetti ki: "Beni sevmeyenlerle arkadaşlık etme! Bunlar senin düşmanındır. Kalbini karartır ve seni benden uzaklaştırır." Hadis-i şeriflerde de buyuruldu ki. "Kişinin dini arkadaşının dini gibidir. Şu halde kiminle arkadaşlık ettiğinize dikkat edin!", "Kişi sevdiği ile beraber olur" yani, bir kimse, salih bir mümini sever, onun gibi itikada sahip olup, onun gibi amel işlemeye gayret eder, Allah dostlarını dost, Allah düşmanlarını da düşman bilirse, ahirette sevdiği kimse ile birlikte Cennette olur. Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr