Kötü din adamının zararı

Dün, gafletler, ihanetler zinciri neticesinde meydana gelen Moğol istilasından bahsetmiştim. Bugün de, bu katliamın nasıl geliştiğini ve İslam âlemine verdiği zarardan bahsetmek istiyorum. Sinsi hareketleri ile ülkede söz sahibi olan İbni Alkamî, Hülâgü'nün Bağdat'ı almasını, kendisinin de ona vezîr olmasını istiyordu. Bunun için Hülâgü'den gelen mektuba sert cevap yazarak onu kızdırdı. Diğer tarftan sapık inançlı Nasirüddîni Tûsî, Hülâgünün müşâviri idi. Bu da, onu Bağdat'ı almaya teşvik ediyordu. İşler, iki rafizi inançlı kimse arasında cereyan ediyordu. Bunların yönlendirmesi ile Hülâgü Bağdat'a yürüdü. Bağdat'ta bulunan yirmi bin kişilik ordu, ikiyüzbin Moğol askerinin oklarına karşı duramadı. Geri çekildi. Hülâgü, Bağdat'a, neft ateşleri ve mancınık taşları ile saldırdı. Elli gün muhasaradan sonra, İbni Alkamî, sözde barış için Hülâgü'nün yanına gitti. Onunla gizlice anlaştı. Hükümdar Mütasım'a gelip, teslim olursak, serbest bırakılacağız dedi. Mütasım buna aldandı. 1258 senesi, Muharremin yirminci günü Hülâgü'ye gidip teslim oldu. Yanındakilerle beraber idam edildi. Yüzbinlerce müslüman kılınçtan geçirildi. Milyonlarca islâm kitabı Dicleye atıldı. Güzel şehir, harâbeye döndü. "Hırka-i saadet" ve "Asâ-yı nebevî" yakılıp külleri Dicleye atıldı. 524 senelik Abbâsî devleti yok oldu. Tarihçiler, Bağdat katliamında öldürülen insan sayısının, 800 binin üzerinde olduğunu bildiriyor. Moğollar, gördükleri kimseleri sağ bırakmadılar. Kadın, erkek, yaşlı, çocuk demeden herkesi öldürdüler. Hatta öldürdükleri hamile kadınların karınlarını deşip doğmamış bebekleri de hançerlediler. Ancak kuyulara ve sığınaklara saklanan çok az sayıda insan kurtulabilidi. Öldürülen insanların cesetleri günlerce sokaklarda açıkta kaldı. Cesetlerden yayılan kokular tahammül edilecek gibi değildi. Bu kokulardan Hülagü bile rahatsız olup şehir dışına çıkmak zorunda kaldı. Şehir tamamen yağmalandı. Camiler ahır olarak kullanıldı. Kütüphaneler, tarihi eserler tahrip edilerek yakıldı. Dicleye atılan el yazması kitaplardan dolayı, nehir günlerce mürekkep renginde aktı. İslam medeniyetinin duraklamasına sebep olan Moğol istilası, sadece Bağdat için değil bütün islam âlemi için korkunç bir felaket oldu. Tarihçiler, Âdem aleyhisselamdan beri Müslümanların böyle bir felaket görmediğini, bu olay ne kadar geniş anlatılırsa anlatılsın, gerçeği tam yansıtamayacağını sadece çok az bir bölümünün ifade edilebileceğini söylemişlerdir. Moğolların islâm memleketlerini yıkmalarına, Müslümanları kılıçtan geçirmelerine Sünni-Şii çatışmasını çıkartan bozuk inançlı iki kötü din adamı sebep olmuştur. Halbuki, Bağdat yerle bir olunca, ortada ne Sünni kaldı ne de Şii. İbni Alkami, Ehl-i sünnete yaptığı hıyânetinin cezasına gecikmeden duçar oldu. Kendi devletine hıyanet edenin bize ne yapacağı belli olmaz, düşüncesiyle Hülagu tarafından kendisine hiçbir vazîfe verilmeyip, zillet içinde o sene öldü. Yüzbinlerce Müslümanın katledilmesine sebep olan, Tusî ise, önce hapse atıldı sonra vezir yapıldı, daha sonda idam edildi. Kimsenin yaptığı yanına kâr kalmadı. Çünkü, zalime yardım eden onun zulmüne uğramadan ölmez. Bu arada Hülagü İslâm alemi için faydalı bir iş de yaptı: Hasan Sabbâh diye, İbni Sebe'nin yolunda giden azgın bir dinsiz vardı. Haramlara helâl diyerek, çok kimseleri yoldan çıkarmıştı. "Elemut" kalesi ve civarı bunun adamları ile dolmuştu. Hasan Sabbah, otuzbeş sene binlerce kimsenin canına kıydı. Bunun yerine geçen torunu Ahund Hasen, hepsinden daha azgındı. İslâmiyetin aslı yoktur. İş kalbdedir. Kalbi temiz olana günah zarar vermez. Herşeyi helâl ettim. Keyfinize bakınız! derdi. Hülâgü, bunları da kılınçtan geçirerek Müslümanları bu, otuz beş senelik zulümden kurtardı. İslam âleminin, Selçukluların başa çıkamadığı bir azılı din düşmanlarını ortadan kaldırdı. "Dinsizin hakkından îmansız gelir" sözünün doğru olduğu bir kere daha zâhir oldu.