Kötü konuşmanın sebebi

İnsanı fâhiş, kötü konuşmaya teşvik eden iki sebep vardır. Ya muhataba eziyet vermek, üzmek kastıdır veya fuhuş, müstehcen sözlere alışık alçak ve fâsık kimselerle beraber bulunmaktan elde edilen kötü alışkanlıktır, âdetleri küfürbazlık olan kimselerin arkadaşlığından gelen çirkin huydur. Bir bedevî, Hazreti Peygambere 'Bana nasihat et!' deyince Hazreti Peygamber şöyle buyurdu: "Takvadan ayrılma! Eğer bir kişi sende olan bir kusurunla seni kınarsa, sen onu onda bulunan bir kusurla kınama! Bu takdirde onun günahı ona olur, ecri de senin olur. Sakın hiçbir şeye küfretme!" Bu bedevî der ki: "Ben, Resulullahın bu nasihatinden sonra hiçbir şeye küfretmedim." Yine bir gün Peygamber Efendimiz, "Kişinin anne ve babasına küfretmesi, büyük günahlarının en büyüğüdür!" buyurunca, oradakiler "Ey Allahın Resûlü! Kişi nasıl anne ve babasına küfreder?" deyince, Hazreti Peygamber, "Karşıdaki kişinin babasına küfreder, o da onun babasına küfreder. Dolayısıyla babasına küfretmiş olur!" buyurdu. Hazreti Peygambere biri sordu: "Benim kavmimden bir kişi, şeref bakımından benden eksik olduğu halde bana küfrederse, ben de ondan intikam alırsam bir zararım var mıdır?" Resulullah şöyle cevap verdi: "Sövüşen iki kişi, şeytan gibidir. Onlar köpek gibi hırlaşır, yalan söyler ve ayrılırlar." Kötü söz söylemeye alışan kimsede hayâ azalır. Hayâ, çirkin şey yapmaktan, ayıplanmaktan çekinmektir. Hadîs-i şerîfte, "Allahü teâlâdan hayâ ediniz" buyuruldu. Allahü teâlâdan hayâ etmek, nefsin kötü isteklerini terk etmek, dinin emirlerini yerine getirmek demektir. Hayâsı çok olan, Allahü teâlâdan korkar, O'nun râzı olmadığı işlerden sözlerden kaçınır. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki: "Hayâ îmândandır. Fuhuş söylemek cefâdandır. İmân Cennete, cefâ Cehenneme götürür." "Mü'min bir kimseye sövmek fâsıklıktır." "Birbirine küfreden iki kişinin küfürlerinin mesuliyeti onlardan ilk başlayana aittir. Ta ki zâlimin dediklerinden fazlasını mazlum deyinceye kadar..."