Münafıklığın alametleri

Müslüman olmadığı hâlde, müslümanları aldatmak için müslüman görünen kimselere münafık denir. Münafıklığın bazı alametleri vardır. Bu alametlerin biri bir kimsede bulunsa, o kimseye münafık denmez, onda münafıklık alametleri var denir. Mesela yalan söylemek münafıklık alametidir. Bir kimse, yalan söylese münafık olmaz. Münafıkların işlediği bir işi işlemiş olur. Nifâk, münâfıklık, içinin dışına uymamasıdır. Kalbinde küfür olan kimsenin mümin olduğunu söylemesi, dinde nifâk olur. Kalbinde düşmanlık olup, dostluk göstermek dünya nifâkı olur. Küfrün en kötüsü, dinde nifâk yapmakdır. Medîne şehrindeki münâfıkların reîsi, Abdüllah bin Übey bin Selûl idi. Müslümanların Bedir gazâsındaki zaferlerini görünce, Müslüman olduklarını söylediler. Fakat, kalbleri ile inanmadılar. Hadîs-i şerifte, "Müslümanlara, sözleriyle dostluk gösterip, davranışlarıyla düşmanlık edenlere, Allahü teâlâ ve melekler la'net eylesin" ve "Münâfıkın üç alâmeti vardır: Yalan söyler, sözünde durmaz ve emânete hıyânet eder" buyuruldu. Böyle kimse, Müslüman olduğunu söylese, namaz kılsa da, münâfıktır. Birine mal, söz veya sır emanet edilse, o kimse de bu söz veya sırrı başkalarına söylese, yahut emanet edilen mala zarar verse, çalsa, yani hıyanet etse, bu işler münafıklık olur. Münafığın alametlerini bildiren hadis-i şeriflerden birkaçı şöyle: "Müminin hastalığı günahlarına kefaret olur. İyileşince bundan ibret alır. Münafık ise, bağlanıp sonra salıverilen deveye benzer. Deve, niçin bağlandığını ve niçin salındığını bilmediği gibi, münafık da, hasta olup iyileşince, bundan ibret almaz." "Ezanı işitip de, camideki cemaate gitmemek, münafıklık alametidir, dört kitapta da lânetlenmiştir." "Kadın ve çocuklar olmasaydı, cemaate gelmiyen erkeklerin evinin yakılmasını emrederdim." "Bizimle münafıkları ayıran alâmet, yatsı ile sabah namazını cemaatle kılmaktır. Münafıklar, yatsı ve sabah namazına devam edemez." "Yatsı ile sabah namazını cemaatle kılmak, münafıklara çok ağır gelir. Eğer bundaki ecri bilselerdi, sürünerek de olsa, cemaate gelirlerdi. " Cemaate gelmiyen münafık demek değildir. Kendisinde münafıklık alametinden bir alamet var demektir. Verdiği sözde durmamak da münafıklık alametidir. Sözünde durmıyana münafık denmez. Fakat münafıklık alametinden birini işlemiş olur.