"Onun heybetinden endîşe etme!"

Hendek Savaşı'nın iyice şiddetlendiği 22. günü idi. Müşriklerin en azılılarından biri olan Amr bin Abdûd Hendek kenarlarına gelip meydana er istedi. Müslümanlardan kimse Amr'ın davetine cevap vermedi. Çünkü Resûlullahtan emir bekliyorlardı. Amr'ın meydan okuması yedi kere devam etti. Yedincide Resûlullah efendimiz, Hz. Ali'yi çağırıp huzûruna oturttu ve buyurdu ki: - Yâ Ali! Benim atıma bin, kılıcımı al, Amr bin Abdûd'un önüne yiğitçe, cesâretle var! Onun heybetinden, uzun boyundan endîşe etme! Ben, Hak teâlâdan sana yardım etmesi için, senin elinle Müslümanların, bunun şerrinden kurtulmaları için duâ ediyorum. Hz. Ali kılıcını kuşandı. Atına bindi. Avını gözetleyerek giden bir arslan gibi, Amr'ın önüne varıp dedi ki: - Yâ Amr! Duydum ki sen Kâbe'nin karşısında ahdetmişsin ki, Kureyş'ten bir kişi senden iki şey istese, birini yaparmışsın. - Evet öyle söz verdim. - Biliyorsun ben Kureyş'tenim. Senden iki şey isteyeceğim. Hiç olmazsa birini kabûl et! Birinci isteğim, Allahın birliğini ve Muhammed aleyhisselâmın O'nun Resûlü olduğunu kabûl ve tasdîk etmendir. - Bunu kabûl etmiyorum, başka ne istiyorsun? - İkinci isteğim, Mekke-i mükerremeye gitmendir. - Bunu kabûl ettim, yalnız Ebû Bekir, Ömer ve Osman'ın başlarını keserim. - Ey ahmak! Benim başımı kesmeden onların başını nasıl kesersin? - Yâ Ali! Sen henüz gençsin, dünyanın tadını almamışsın, ben senin başını kesmek istemem. - Ben Allahü teâlânın yardımı ve Resûlünün duâsı ile senin başını kesmek isterim. Hz. Ali'nin bu sözü üzerine Amr, atından inip Hz. Ali'ye doğru yürüdü. Hz. Ali de atından indi. Birbirlerine hamle ettiler. Hz. Ali bir fırsatını bulup, Amr'ın uyluğuna, ağır bir kılıç darbesi indirdi. İkinci bir kılıç darbesiyle de Amr'ı öldürdü. Resûlullah efendimiz tekbîr getirip buyurdu ki: - Ali'nin Amr bin Abdûd ile bir kere karşılaşması, ümmetimin kıyâmete kadar olan ibâdetinden hayırlıdır.