Putlardan nefret ediyordu

Benî Gıfâr, Mekke'nin ticâret yolu üzerinde yaşamakta olan kabîle idi. Bunlar Arabistan'da bulunan diğer kabîleler gibi câhiliye devrinin her çeşit kötülüğünü işliyor ve putlara tapıyordu. Ticâret kervanlarını çevirip, yağmacılık yapmalarıyla tanınmışlardı. Ebû Zer-i Gıfârî de çevresinin te'sîriyle bir müddet kervan soygunlarına katılmıştı. Kavmi arasında atılganlığı ve cesâreti ile şöhret bulmuş, gücü, kuvveti ve yiğitliği ile o çevrede pek meşhur olmuştu. Fakat o, bütün bunlardan bir tat almıyor, zavallı insanların elleriyle yonttuğu putlara ilâh diyerek tapmasına şaşıyor, putlardan nefret ediyordu. Nihâyet bir gün her şeyin tek bir yaratıcısı olduğuna inanarak, yol kesme işinden vazgeçti. İnsanlardan uzak bir hayat yaşamaya ve kendisine yol gösterecek bir rehber aramaya başladı. Üç sene böylece devam etti. Bu arada Muhammed aleyhisselâma Allahü teâlâ tarafından peygamberliği bildirilmişti. Artık insanlar birer ikişer Müslüman olmakla şerefleniyor, İslâmın nûru âlemi aydınlatmaya başlıyordu. İslâmın doğuş haberi gün geçtikçe çevrede yayılıyor, müşrikler ise engellemek için çâreler arıyordu. Nihâyet bu haber Benî Gıfâr kabîlesinin yurduna da ulaşmıştı. Mekke'den gelen biri, Ebû Zer-i Gıfârî'nin putlara değil tek yaratıcıya inandığını işitince dedi ki: - Mekke'de bir zât var, senin söylediğin gibi "Lâ ilâhe illallah" diyor ve Peygamber olduğunu bildiriyor. İnsanların putlara tapmalarına mani oluyor. Ebû Zer heyecanla sordu: - Hangi kabîledendir? - Kureyş'tendir. Ebû Zer-i Gıfârî bu hâlleri işitir işitmez kardeşi Üneys'e dedi ki: - Hayvanına bin, Mekke'ye git, peygamber olduğunu söyleyen zâtla görüş, söylediklerini dinle, benim için bilgi edin, haberini bana getir. Üneys, Mekke'ye gidip, Peygamber efendimizin mübârek cemâli, sohbeti ve ihsânları ile şerefledi. Hayran kaldı. Sonra gördüklerini, duyduklarını anlatmak için tekrar memleketine döndü. Devamı yarın...