"Sabırdan üstün rızık yoktur!"

Babasının şehâdetiyle evin bütün yükü genç yaşta Hz. Ebû Sa'îd'in omuzlarına yüklenmişti. Evin geçimini sağlayacak kimse olmadığı için, ailesi bir hayli sıkıntıya düştü. Annesi ile birlikte, çok sabırlı olduklarından dertlerini, sıkıntılarını kimseye söylemezlerdi. Aç kaldıkları zaman karınlarına taş bağlayarak açlıklarını gidermeye çalışırlardı. Bir gün annesi dayanamamış ve, "Evlâdım, Resûlullah efendimiz kendisine başvuranları hiç geri çevirmiyor, onlara yiyecek bir şey bulup veriyor. Sen de git, belki hakkımızda hayırlı olur" diyerek Ebû Sa'îd'i, Resûlullaha gönderdi. Ebû Sa'îd, Resûlullahı, Eshâbına nasîhat verirken buldu. Oturup dinlemeye başladı. Bir ara Resûlullah efendimiz, "Kim Allahü teâlâdan başka her şeyden yüz çevirir ve her şeyi Allahü teâlâdan beklerse, Allahü teâlâ onu, ganî eyler, zengin kılar. Sabırdan üstün bir rızık yoktur. Eğer sabra râzı değilseniz isteyiniz, vereyim" buyurdu. Bu mübârek sözleri işiten Hz. Ebû Sa'îd-i Hudrî, Peygamber efendimizden bir şey isteyemedi. Eve gelip durumu annesine olduğu gibi anlattı. O mübarek anne de canı gönülden sabretmeye razı oldu... Ebû Sa'îd-i Hudrî'nin bu hareketinden sonra işleri yolunda gitti. Medîne'nin en zenginlerinden oldular. Ebû Sa'îd-i Hudrî hazretleri, Benî Mustalık Gazâsına, sonra da Hendek Gazâsına katıldı. Çok kahramanlıklar gösterdi. Gösterdiği kahramanlıkları Peygamberimiz pek beğenmişti. Hz. Ebû Sa'îd-i Hudrî Hendek Savaşının hafiflediği bir öğle üzeri, Resûlullah efendimizden, evine kadar gitmek için izin istedi. Peygamberimiz izin verip, - Yanına mızrağını al! buyurdu. Hz. Ebû Sa'îd-i Hudrî de emir gereğince, mızrağını alarak evine gitti. Hanımı kapıda duruyordu. Niçin evde beklemeyip de dışarıda beklediğini sorunca, hanımı dedi ki: - Niçin bana kızıyorsun? İçeriye gir de gör! Eve girdiklerinde yatağın üzerinde, kocaman siyah bir yılan gördüler. Hz. Ebû Sa'îd-i Hudrî, mızrağını çekip yılana batırdı. Yılanı, mızrağın ucunda bahçeye çıkardılar. Yılan titreyerek öldü.