Şehidlerin efendisi

Peygamber efendimiz, Uhud Harbinde; Hz. Hamza'yı en önde zırhsız süvârilerin başında çarpışmakla vazifelendirmişti. Hz. Hamza, iki elinde de kılıç olduğu hâlde; "Ben Allahü teâlânın arslanıyım!" diyerek, düşmanı önüne katmış, öldüre öldüre ilerliyordu. Uhud'da herkes bütün güçleriyle çarpışırken, bir ara Resûlullah efendimiz ile Hz. Hamza arasında kimse kalmadı. Hz. Hamza, hiç arkasına bakmıyor, hep ileri doğru hücûm tazeliyordu. Savaşın başlamasından o ana kadar tek başına 30 müşriki öldürmüştü. Bu sırada Siba bin Ümmü Ammâr; "Bana karşı koyabilecek bir yiğit var mı?" diyerek Hz. Hamza'ya meydan okudu. Hz. Hamza, "Demek sen Allaha ve Resûlüne meydan okuyorsun, öyle mi?" deyip onu da öldürdü. Hz. Hamza büyük kahramanlıklar gösterdikten sonra bu savaşta, dünyalık vaadiyle kandırılan Vahşî tarafından pusuya düşürülerek şehîd edildi. Vahşî, daha sonra, Medîne'de mescide gelip, îmân etti, affa kavuştu. Resûlullaha karşı çok mahcûb olup, başı önünde yaşadı. Hz. Hamza şehîd olduğunda oruçlu idi. Hz. Peygamberimiz, kendisi için, "Seyyid-üş-Şühedâ=Şehîdlerin efendisi" buyurdu. Ve cesedini meleklerin yıkadıklarını haber verdi. Savaş bitmişti. Şehîdlerin yanlarına gidildi. Peygamber efendimiz, Hz. Hamza'nın mübârek cesedini görünce, dayanamadı. Ağladı. Mübârek gözlerinden yaşlar akarak buyurdu ki: - Ben, şu şehîdlerin, Allahü teâlânın yolunda canlarını fedâ ettiklerine, Kıyâmet günü şâhidlik edeceğim. Onları kanlarıyla gömünüz. Vallahi, Kıyâmet günü mahşere yaraları kanayarak gelecekler. Kanlarının rengi kan rengi, kokuları da misk kokusu olacaktır. Daha sonra Peygamber efendimiz buyurdu ki: - Bana Cebrâil aleyhisselâm gelip Hamza bin Abdülmuttalib'in göktekiler katında, "Allahın ve Resûlünün arslanıdır" diye yazıldığını haber verdi. Hz. Fâtıma buyurdu ki: - Bir gün Hz. Hamza'nın kabrini ziyârete gittim. "Esselâmü aleyke yâ Resûlullahın amcası" diye selâm verdim. "Ve Aleyküm selâm ve Rahmetullahi ey Resûlullahın kızı" diye mezardan cevap geldi.