Son ne­fes kor­ku­su!..

İs­lam bü­yük­le­ri­nin ör­nek hal­le­rin­den, ör­nek ah­lâk­la­rın­dan bi­ri de, son ne­fes­te iman­sız ola­rak öl­mek­ten çok kork­ma­la­rı ve Al­la­hü te­âlâ­ya sı­ğın­ma­la­rı idi. Bu bü­yük­ler, iba­det­le­ri is­ter­se bü­tün in­san­la­rın ve cin­nin iba­de­ti ka­dar ol­sun, yi­ne bu hal üze­re bu­lu­nur­du. Çün­kü on­lar, bi­li­yor­lar­dı ki Al­la­hü teâ­lâ ne di­ler­se onu ya­par ve hiç­bir kim­se ha­ya­tı­nın na­sıl so­na ere­ce­ği­ni ke­sin­lik­le bi­le­mez. Ha­dîs-i şe­rif­te şöy­le bil­di­ril­miş­tir: "Siz­den bi­ri­si, cen­net­lik olan­la­rın ame­li­ni iş­ler de cen­net­le ara­sın­da­ki me­sa­fe bir ar­şın ka­dar kı­sal­mış olur. Der­ken ce­hen­nem­lik olan­la­rın ame­li­ni iş­ler ve o ce­hen­ne­me gi­rer." Bu­nun için on­lar, son ne­fes­te iman­la öle­bil­mek için bü­tün se­bep­le­re ya­pı­şır ve Ce­nab-ı Hak­ka hüs­nü zan­da bu­lu­nur­lar­dı. Ha­bib-i Ace­mî, "Ha­ya­tı 'Lâ ilâ­he il­lal­lâh' Ke­li­me-i tev­hi­diy­le so­na eren kim­se cen­ne­te gi­rer" der, son­ra ağ­lar ve ilâ­ve eder­di: "Be­nim ha­ya­tı­mın 'Lâ ilâ­he il­lal­lâh' sö­zü ile so­na ere­ce­ği­ni kim ba­na te­min ede­bi­lir?" Ra­bi bin Hey­sem an­la­tır: "Biz Ah­vaz'da bir ada­mın ya­nı­na git­miş­tik. Adam can çe­ki­şi­yor­du. Biz ona 'Lâ ilâ­he il­lal­lâh' sö­zü­nü tel­kin edi­yor­duk, o da 'On, on bir, iyi müş­te­ri... gü­zel bir par­ça' gi­bi lâf­lar edi­yor­du. Bu adam sıh­ha­ti ye­rin­dey­ken ce­lep­lik ya­ni hay­van alıp sa­tı­mı ya­pı­yor­du en çok bu iş­le meş­gul ol­du­ğu için can çe­ki­şir­ken de işi ile il­gi­li lâf­lar et­mek­tey­di..." Ha­san-ı Bas­rî bu­yur­du ki: "Bir ada­mın ce­hen­nem­de bin se­ne yan­dık­tan son­ra çı­ka­ca­ğı ha­be­ri bi­ze ulaş­mış­tır. Keş­ke bu adam ben ol­say­dım. Zi­ra, bin se­ne yan­dık­tan son­ra da ol­sa ce­hen­nem­den çı­ka­ca­ğı ke­sin­dir." İmam-ı Şa­ra­ni haz­ret­le­ri bu­yur­du ki: "Sa­kın nef­si­nin fay­da­sız dün­ya iş­le­riy­le meş­gul ol­ma­sı­na göz yum­ma. Ta­bi­î, di­nin emir­le­ri­ne uy­gun olan ih­ti­yaç­la­rı­nı te­min için olan meş­gu­li­yet ve ça­lış­ma­lar müs­tes­na­dır. Ba­kar­sın ki ölüm se­ni gaf­let­tey­ken ya­ka­lar, her iki ci­han­da pe­ri­şan olur­sun. Al­la­hü teâ­lâ he­pi­mi­zi ko­ru­sun." Asıl mak­sat unu­tul­ma­ma­lı. Asıl mak­sat ahi­re­ti ka­zan­mak­tır. Bu­nun için her an son ne­fes en­di­şe­si ile ya­şa­ma­lı­yız. Kor­ku­suz, en­di­şe­siz ya­şa­mak teh­li­ke­li­dir. Ger­çi su­yun ak­tı­ğı yön­den gi­de­ce­ği yer bel­li olur. An­cak, is­tis­na da ol­sa ter­si ola­bi­lir. Bu­nun için çok kork­mak la­zım. > Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr