Verilmesi gerekeni vermemek!

İmamı Gazali hazretleri buyurdu ki: "Cömertlik, malın Allah için olduğunu, kulun Allah için olduğunu, Allah'ın kulu Allah'ın malını veriyor düşüncesiyle ve fakirliği düşünmeksizin vermek demektir." Malın bir kısmını veren, bir kısmını da kendisine bırakan cömerttir. Çoğunu veren, azını bırakan, daha cömerttir. Sıkıntılara sabredip başkasına veren, başkasını nefsine tercih eden îsâr sahibidir. Hiçbir şey vermeyen ise cimridir! Mal, bir hikmet ve maksat için yaratılmıştır. O da halkın ihtiyaçlarına elverişli olmasıdır. Mal, ya sarf edilmesi için yaratılmış olduğu yere verilmez ya da, maksada uygun iyi bir yere verilir. Vermede âdalet, korunması gereken yerde malı korumak, verilmesi gereken yerde malı vermek demektir. Bu bakımdan vermenin farz olduğu bir yerde malı vermemek cimriliktir. Vermemenin lazım olduğu bir yerde vermek, tebzir ve israftır. Bunların arasında, ortasında olmak lazım. O da dinen övülen durumdur. Cimrilik ve cömertliğin bu orta yoldan ibaret olması uygundur; Hazreti Peygamber cömert davranmakla emrolunmuştur. Fakat aşırıya gidilmemesi için de ikaz edilmiştir. Âyet-i kerimelerde şöyle buyuruldu: "Elini boynuna bağlı kılma (cimri olma) ve büsbütün de saçma (israf etme ki) sonra kınanır, hasret içinde kalırsın." (İsrâ/29) "Ve harcadıkları zaman israf etmezler, Sıkılık da yapmazlar! Harcamaları bu ikisi arasında dengeli olur!" (Furkan/67) Cömertlik, israf ile cimrilik arasında normal bir durumdur. Eli tamamen açmak ile tamamen kapatmak arasında vasat bir keyfiyettir. Şöyle ki: Verdiğini de, aldığını da vacib olan nisbet ve oranda ayarlamaktır. Cimrilik, verilmesi gerekeni vermemektir. Mesela yemeği olanın, aç komşusuna vermemesi, cimrilik olur. Cömertlik, cimrilikle israfın arasında orta yoldur. Tel: 0 212 - 454 38 21 www.mehmetoruc.com e-mail: mehmet.oruc@tg.com.tr