Ya sonsuz saadet ya da sonsuz azap!

Ebû Hüreyre hazretlerini hastalığında ziyâret etmek üzere Mervan yanına gitmişti. Mervan: "Allah'ım, bu adamın hastalığını hafiflet" diye duâ etti. Ebû Hüreyre, "Allah'ım, artır" dedi ve ağladı. Sonra devamla: "Ağladığım, dünyaya hevesimden veya size olan hasretimden değildir. Ancak şu iki haberden yâni "Sana Cennet ile müjde olsun" veya "Cehennem ile müjde olsun" sözlerinden hangisi ile müjdeleneceğimden korktuğum içindir" demiştir. Peygamber Efendimiz ölüm anını şöyle anlatır: "Allahü teâlâ kulundan râzı olduğu vakit, ölüm meleğine, "Git, falanın ruhunu bana getir, onu rahatlandırayım; yaptığı ameli yeter. Onu Ben çeşitli imtihanlardan geçirdim. Her dâim kendisini istediğim ve sevdiğim tarafta buldum" buyurur. Ölüm meleği de herbirinde zaferan ve çeşitli kokulu otlar olduğu hâlde beşyüz melekle gelir. Herbiri ayrı ayrı müjdelerle adamı tebrik eder ve müjdelerler. O ruhun bedenden aşırılması için, ellerinde güzel koku bulunan melekler iki saf hâlinde ve ayakta beklerler. İblis onların bu hâlini görünce hemen elini başına koyarak, "Vay bana" diye feryâdı basar. Bunu duyan askerleri, "Efendimiz size ne oldu?" diye sorduklarında, İblis, "Şu adamın şu büyük mevkiye sâhib olmasını görmüyor musunuz? Nerde idiniz de bu adamı azdırmadınız?" der. Bunun üzerine maiyeti, "Çok çalıştık, fakat mâsum idi, te'sîr edemedik" derler. Hasan-ı Basrî: "Mü'minin rahatlığı, ancak Allahü teâlâya mülâki olacağı yani öldüğü zamandır" demiştir. Demek ki mü'minin şerefli, izzetli, emîn olduğu, neş'eli ve en çok sevinçli günü, öldüğü gündür. Zeyd bin Câbir ölüm döşeğine yattığında kendisine: "Ne istersiniz?" diye soranlara, "Hasan-ı Basrî'yi görmek isterim" demiş. Hasan-ı Basrî geldiğinde, "Ey kardeşler, işte şu saatte ben sizden ayrılıyorum! Ya Cennet'e veya Cehennem'e" dedi. Muhammed bin Vâsi' de ölüm ânında: "Ey kardeşler, size selâm olsun, Allahü teâlânın affına mazhar olmazsam, varacağım yer Cehennemdir" dedi. Son nefes tehlike ve korkusu, âriflerin ciğerini parçalamıştır. O, büyük felâkettir. Çünkü ya sonsuz saadet ya da sonsuz azab ile neticelenmektedir.