Aşk­la­rın Öy­kü­sü

> Lond­ra­/İn­gil­te­re Bir gün di­yor­du; "Aşk yü­rek dağ­la­yan bir öy­kü­dür..." Has­re­tin ate­şiy­le kav­ru­lan­lar sa­de­ce ka­vu­şa­bil­me umu­duy­la ya­şar. Bir ço­cuk gi­bi için­de umut­la­rı bü­yü­tür... Ge­ce­le­ri ha­yal ku­rar ve her sa­bah yı­kar gi­der... Kü­çük bir ço­cuk ka­dar, ço­cuk­tur yü­re­ği... Bir dam­la göz­ya­şı ile sö­ner öf­ke­si... Ve ya­nar yü­re­ği, el­le­ri... * Bir kâ­ğı­da; "Aş­kın sü­re­bil­me­si için de üç şey ge­rek­li­dir" di­ye ya­zı­yor ve sı­ra­lı­yor­du; "Bir, Gü­ven... İki, Aşk... Üç, Pe­ki'dir..." Sı­ra­sı de­ğiş­me­me­li di­yor­du... * "İn­san gü­ven­di­ği­ne âşık olur" ve "Hem gü­ven­di­ği, hem de âşık ol­du­ğu in­sa­nın her sö­zü­ne 'pe­ki' de­nil­me­li" de­dik­ten son­ra; "Eğer, ilk gö­rüş­te âşık olu­yor­sa, gü­ven da­ha son­ra ge­li­yor­sa al­da­tıl­dı­ğın­da, ya­ka­sı­na ya­pı­şa­ca­ğı kim­se de yok­tur." Al­da­tan bi­ri­ne sor, ne­den? di­ye... "Kırk bin ge­rek­çe sa­yar sa­na." Aşk­lar böy­le baş­lar, böy­le bi­ter iş­te... Dün­ya; şey­tan­la­rın âşık ol­du­ğu bir di­yar­dır... Ve şey­tan al­dat­ma­ya mah­kum edi­len me­mur­dur... * Bir gün di­yor­du; "Sev­gi ita­at de­mek­tir..." Ve son sö­zü­nü söy­lü­yor­du; "Aşk­ta mer­ha­met yok­tur!" Ve mer­ha­met edil­me­yen her aşk öy­kü­le­şi­yor, ef­sa­ne­le­şi­yor de­mek­ti... Bu­gün bay­ram... Haz­re­ti İb­ra­him oğ­lu İs­ma­il'e mer­ha­met et­me­den kes­mek is­ter­ken, mer­ha­met­siz (!) olu­şu­nun ne­de­ni; Al­lah'a olan gü­ve­ni, aş­kı ve emir­le­ri­ne pe­ki de­yi­şi yü­zün­den­dir... Bu yüz­den O'na olan gü­ven, aşk ve pe­ki de­me­nin kut­lan­dı­ğı gü­nün adı­dır, bay­ram... Ve bir aş­kın öy­kü­sü­dür...