Belki bir gün

Savaşlar yüzünden ateş topuna dönen dünyanın ömrü de bir gün bitecek. Ve sönecek... Nefes aldığı dünyayı âdeta cehenneme çevirenlerin de bir insan olduğu gerçeği karşısında çoğu zaman kendimden bile utanır, aynalarda kendi yüzüme bakamaz olurum... Gerçeği değiştirecek gücü kendimde bulamayınca da hayaller kurarım, yarınlara dair... Umutlarım kaybolunca geleceğe sarılırım ve 'belki bir gün' diyerek başlarım hayal kurmaya... * Bitiş günleri gelip çatmadan kurduğum hayaller yüzünden, kendimi mutluluğun umut yolculuğuna çıkan bir kâşif sandığımda, Diyorum ki, belki bir gün savaşların biteceği, Çocukların belki de sadece ateş böceklerini kovalayacağı, Ve o zaman tüm acıların sona ereceği gün gelir... Belki bir gün... * Belki bir gün, artık kimsenin doğduğu toprağı terk etmeyeceği, Belki bir gün kimsenin ağlamayacağı, 'Ben iyi', 'Sen kötü' muhasebe kavgaları sonunda açılan savaşlara girmeyeceği, Ekmek yediği kapıya namertlik etmeyeceği, İtibar gördüğü kapıları kırıp da gitmeyeceği, Kentlerin sarhoş gibi sızıp kalmayacağı, İnsanların aç yatıp aç kalkmayacağı bir gün acaba yeniden yaşanır mı? Belki bir gün, diyelim... * Belki bir gün, bir dostun yüzünü görebilme uğruna saatlerce yol yürüneceği, Belki bir gün herkesin hayal ettiği gibi büyüyeceği, Kahramanlara ihtiyacın kalmayacağı, 'Desinler' için sokaklara düşülmeyeceği, günler de gelip çatar... Belki bir gün... * Belki bir gün aşkların gündelik yaşanmayacağı, Belki bir gün kimsenin kimseyi sahipsiz bırakmayacağı, Sevdalara gülünmeyeceği, Aşkların ayrılıklara gebe olmayacağı, Sınır boylarında ihanet nöbetinin tutulmayacağı, Yiğidin üç kuruşa pazarda satılmayacağı, günler de gelir. Belki bir gün... * Belki bir gün yalanın unutulacağı, dillerden silineceği, Belki bir gün günahların ifşa edilmeyeceği, Kapalı kapıların ardında mahkemelerin kurulmayacağı, yargısız infazların yapılmayacağı, Ay ışığında pusulara yatılmayacağı güneşli günler de gelir... Belki bir gün, diyelim...