Bir akşamdı

Bir akşamdı; adam denizlere meydan okurcasına dimdik duran beyaz boyalı fener kulesinin etrafındaki ıslak kayaların üzerine oturup ay ışığı altında yakamozların pırıltılarını seyrederken, bir şarkının melodisi uzaklardan kulağına geliyordu; "Yeri dolmuyor gidenlerin!" Adam; şarkının sözlerine isyan edercesine elleriyle yumrukladı kayaları ve dudaklarından; "Yeri doldurulmayan adam yok, yeryüzünde!" diye söylendi. * Bir akşamdı; adam nehrin kıyısında akasya ağaçlarından yayılan kokuyu taa ciğerlerine kadar çekercesine sigarasından bir nefes daha aldı ve adeta dumana boğdu yüreğini. Öksürmeye başladı, yıllarca nefes nefes içine çektiği dumanın ciğerlerini karanlık bir geceye çevirdiğinin farkındaydı. Ihlamur kokarken gecelerde, tenhalarda kan kusan, tadı tuzu kalmayan adamın yüreğinden bir bela rüzgarı gelip geçti güneşler... Gün ortasında yarım kaldı bir yanı... Yıllarca denizlerin ortasında tutulduğu fırtınalarda gece-gündüz boşa mı kürek çekmişti? diye düşünürken ela gözlü adam eğildi kulağına; ya kardeşim deniz bitti artık, kara göründü bak! diye fısıldadı. * Bir akşamdı; adam bir çuval dolu günahı sırtında taşıyarak bir çöl geçtiğini, geceyarılarında kendini düşlerin yolculuklarına vurduğunu, tellalların bir gece yarısında umutlarını kentin sokaklarında bağıra bağıra ifşa ettiğini hatırladı. Kent derin bir uykunun kollarında uyurken, ela gözlü adam; ya kardeşim çöl bitti artık, deniz göründü bak! diye fısıldadı. Bir ihanetin bilmecesine ait resimler adamın ıslak avuçlarında duruyordu. Uyuyan küçük bir çocuk yatarken yatağında, adam geceyarılarında beyaza boyalı fenerin altında fenerin sönmesini bekliyordu. Ela gözlü adam belki de son defa; ya kardeşim fenerin ışığına gerek yok artık, güneş doğdu bak! diyerek uyardı ve uzaklaşıp gitti. * Bir akşamdı; adam ıslak avuçlarındaki ihanetin resimlerini kaldırıp attı, gözlerinden yaşlar akıyordu. Aldatanların ayıbı şimdi ne yana düşüyordu usta? diye bağırıyordu, yosun tutan kayalara, boşa kürek çektiği denizlerin ortasında. Sarahatun'da bir kandil gecesi ellerini açıp dua ettiğini, başını kaldırıp gökyüzüne baktığını ve yıldızların kulağına hiç durmadan fısıldadığını hatırladı; Aşk bitti! Bitti beeee! Bir akşamdı; adam yüreğindeki son umudun resmini de yırtıp attı, denizlere... Bir akşam yazılmaya başlayan isimsiz hikaye, bir akşam sona erdi... Zaman, tövbe zamanıydı...