Gonzolar...

İrlandalılar, içki içme yarışlarında ayakta kalan son kişiye 'Gonzo' der... Ne acı ki; bu 'gonzolar' zafer kazandığını düşünüp kibirlenirken bütün 'sarhoşlar' arasında ayakta kalan 'son sarhoş' olduğunu da unutur... Şairin; "Dün sabaha karşı kendimle konuştum/Ben hep kendime çıkan bir yokuştum/ Yokuşun başında bir düşman vardı/ Onu vurmaya gittim, kendimle vuruştum!" mısraları aklıma her düştüğünde, bu ülkede zehirli bir mantar gibi yerden biten 'gonzolar' gelir... * Kendileriyle 'aynalarda yüzleşmeye korkan' yüreksizler; başkalarının hesaplarıyla uğraşmaktan, kendine ait kirli defterlere bakmayı akıl dahi edemiyor! İtibar görebilmek için etraflarına; ben daha değerliyim, o değil! diyerek kadir-kıymet arayışında olurlar... Bu ülkenin her kurumuna giren bu hastalık gittikçe de yaygınlaşır. Kendi 'performansıyla' ilgili değil de, başkalarına ait 'performans' üzerinde çene yorarak gemiyi yürüttüğünü zannedenler 'ağustos böceği' gibi boşa nefes tüketir... Biri yapar, diğeri karalar... Eğer bir gün, karalayan kafaya itibar edilecekse, buyursun gelsin bütün ağustos böcekleri... Bir tek mahareti ise sadece ötüyor oluşudur... O da kar yağıncaya dek... Soğuk ve fırtınalı günler başladığında ise kaybolup gider! * İnsanoğlunun yüreğindeki 'iman' iflas etmedikçe; para bitmiş, emanet verilen makam gitmiş, ikbal bitmiş ne yazar? Adam gibi adamların derdi bunlar olamaz... Onların sıkıntısı, gonzoların çoğalmasından dolayıdır... Yoksa, dünyada kalacak olan şeyleri bir gün kaybedeceklerinden dolayı değil! Dünyanın en büyük yalancıları; hayatlarını başkalarının tükeniş nöbetlerini tutarak ikbal arayanlardır... Bu ülkenin gonzolarla bir yere varamayacağını anlayabilmek için, herkesin mutlaka bir gonzo ile tanışması ve çalışması gerekmiyor!