İhanetlere Şerh Düşmek

Hani; Doğubeyazıtlı fukara çoban Rusların işgalini fırsat bilip İshakpaşa Sarayı'nın harabelerine yerleştikten sonra; "Artık buraların kralı da benim" diyerek hükümranlığını ilan etmiş ya koyunlarına. Tabii, bu rüyası Rusların geri çekilmesi ile de son bulmuş. *** Ermeniler de Rusların işgali ile umutlanıp gövdeleri üzerinde 'baş' diye taşıdıkları kafatası içinde biriktirdikleri kin ve nefreti bir gecede dışarıya kustular. Asırlar boyunca bu, topraklarımızda uğranan ne ilk ne de son ihanetti. İhanetlere bir şerh daha düştü koca devlet ve acılarını sessizce içine gömdü bu toprakların bin yıldır ihanetle boğuşan gerçek sahipleri. *** Bin yıldan beri uğradığı ne ihanet öyküleri var yüreğinde; lakin hep bağışladı ve içine hapsettirildi tüm ihanetler. Dışarıda sis var. İhanet yüklü bulutlar dolaşır tepemizde. Havalar yine gri bugünlerde. İhanet kapıdaki pusularda nöbet bekler. Biz ihanetlere bir şerh daha düşmeden! Dışımızdaki ve içimizdeki bütün şeytanları artık kovalama vakti gelmedi mi? Bir ihanet hikayesini daha gelecek nesillere dinletmeden. Ve kara günler gelip çatmadan. *** Bir dostuma, sürekli 'duvarları yıkalım' dediğimde 'hangi duvarları?' diye sorarak yıkılacak duvar arardı etrafında. İçimizdeki demir perdeler dimdik ayakta dururken, hangi duvarları yıkalım ? İhanetlere şerh düşüp raflara kaldırdığımız fedakarlıklarımız, soykırım iftirası ile karşımıza çıkartılıyor !... Şerh düşmeye bugün küresel güçler, 'Not ettik' diyor. Yani bir kenara yazdık... Haritaların 'Orta'sına, 'Doğu'suna başkaları yazılırken, bizler hep kenara yazılarak yol yürümeye alıştık. Yollar yazılmakla da aşınmıyor galiba.