İktidara giden yol

Dünyayı iki kapılı bir han diye tarif eder Aşık Veysel. Herkes iki kapılı bu handa bir yolcu olduğu gerçeğini bilir ama yine de, giriş kapısından içeri girer girmez hanın sahibi zanneder kendini... Veya sahibi olabilmenin hırsıyla yaşamaya başlar... Güç ve iktidar kavgalarıyla ömür tüketenler iki metrelik çukurlarda kirpiklerini dahi açamıyor... İktidara gelebilmek için her yolu mübah sayarak enerji sarf edenler, birlik ve beraberlik için çalışsa belki iktidara giden kapılar daha rahat açılacak kendilerine... 'İki kapılı bir hanın' bir geliş ve bir de gidiş kapısı olduğu unutuluyor... * Ne acı ki, kimse kendine çizilen sınırlarda kalamıyor... Şeytanların fısıltılarına teslim oluyor... Kimse önündeki işi yapmıyor... Herkes başkalarının işini yapıyor... Eleştiriyor... İftira dahi ediyor... 'Ben olsam' diye başlıyor konuşmaya lafla dünyaları kurtarıyor... Yerinde sayanlar ilerlediğini zannediyor... Kafayı bilgi çöplüğüne döndürenler bu yüzden kabına sığamıyor... Bilgiyi yönetemeyenleri bilgi yönetiyor... Zaman geçtikçe herkes hayalî projelerin adamı ve bir komplo teorisyeni olup çıkıyor... Sonra; ahkam kesmeler, nutuklar, nasihatler, çözümler, fikirler ve alternatifler dönemi başlıyor... * Yanındakine selam vermekten acze düşenler uzaklardakine methiyeler düzüp barış türkülerini söyleyip gezerken, birileri de bu kabına sığamayanları adamdan sayıyor... Oysa iki kapılı bir handa 'önünü görmeyenlerin öteleri görme hakkı yoktur.' Han olduğunu bilenlerin yüzü ahirete, ahır olduğuna inananların yüzü hana dönüktür... Gözleri ise han duvarlarına kazınan iktidar koltuklarındadır... Handa bir garip yolcu olduğunu bilenlere selam olsun... Sahip olduğunu zannedenlere ise yazıklar olsun... Ve bırakalım han da, iktidara giden her yol da onların olsun... Bize hak yolu yeter de artar bile...