İmaj düşkünleri

Deleuze'nin"dünya sinemaya döndü" deyiminde işaret ettiği çılgınca peşine düşülen imaj düşkünlüğü, gittikçe dünyayı batırıyor... İçine düşülen 'yanlış' kanaatlerin sorgulanması gerekiyor... Fukara fikirler biriktiren, kitap koleksiyoncusundan öteye gidemeyen, bir yanlışa karşı kavga dahi vermekten acze düşenler 'aydın' diye geçiniyorsa, bir hiç olarak anılmak daha güzel! İmajların, tıpkı bedenler gibi, tek başına var olamayacağı gerçeğinin bin menzil gerisinden gelenler, ahlaksızca piyasaların kapalı kapıları ardında eşkıyaca boğuşurken kendi kazdıkları kuyulara düşmekten de kurtulamıyor... * Liderler ; gizli kalabalıkların pompaladığı imaja göre değil, kalbindeki sevgi pusulasının gösterdiği istikamete göre dost ve idarecilerini seçiyor... Sadakat arıyor yani! İmaj delisi olmak yerine, verilen görev çerçevesinde kalıp ustalaşabilmenin daha çok önemli olduğu unutuluyor! "İmaj kâğıda yazılarak olmuyor, akıllım!" türküsü bu dünyada daha çok söyleneceğe benziyor!